Niet alleen instrumentaal is de band een opvallende verschijning en beslist onconventioneel (te indie voor metal, te metal voor indie). De als door de duivel bezeten gruntende, schreeuwende, brullende en soms juist weer onschuldig lief zingende en fluisterende frontvrouw Eva Spence genereert natuurlijk ook de nodige aandacht.
Mede door de enorme dynamiek is Hysterics overigens bij uitstek een album dat je als geheel van voor tot achter moet ondergaan. Waar bij een achtbaan de tergende gang naar de looping toe inherent onderdeel van de effectiviteit van de ervaring is, zo is de volgorde van en de onderlinge relatie tussen de elf hier aanwezige tracks eveneens van belang ter volledige onderdompeling en overtuiging. En als we dan toch moeten kiezen dan hebben ‘Abraxas’, ‘Nine’, ‘Macabre Charade’ en ‘Scabs’ de voorkeur. Maar ook de glitchy soundscape ‘Everything Went Grey’, de langzaam de boel op gang trekkende opener ‘Oh, Hello Ghost’ en het epische sluitstuk ‘Fantasia’ imponeren en fascineren.
Iedere liefhebber van de wat hardere muziek met een open vizier is het aan zichzelf verplicht Hysterics in ieder geval eens uit te proberen. Mooi en prettig zijn hier misschien niet echt de meest bruikbare termen, maar bruut, enerverend, opzienbarend en origineel zijn dat beslist wel.
Bomb the Bass - Future ChaosHet is een jaar of negen geleden dat Tim Simenon een compleet album...
Slakah the Beatchild - Soul Movement Vol 1 Mijn eerste vraag bij het ontvangen van de cd Soul movement vol. 1 van...