Haar debuut was de perfecte soundtrack voor een lange warme zomer. Hoe anders begint opvolger The Sea, met het intrigerende, kaal aangeklede ‘Are You Here’. De radeloosheid is bijna voelbaar in Corinne Bailey Rae’s voordracht, alsof ze het vlak na het vernemen van het droevige nieuws heeft ingezongen. Ze maakt je als luisteraar op een fraaie manier deelgenoot van haar verdriet, zonder al te zwaar op de hand te klinken. Met ‘I’d Do It All Again’ ontvouwt het album zich daarna als een prachtige, rijke luisterervaring. Nog niet eerder klonk Corinne Bailey Rae zo soulvol maar ook zo zelfverzekerd als op dit album. Neem bijvoorbeeld ‘Paris Nights/New York Mornings’. Niks een zielige dame, die het leven nu niet meer ziet zitten. Nee, Corinne Bailey Rae is zichzelf er vol van bewust dat ze een gave bezit die ze moet aanwenden om haar gevoelens te delen met anderen. En daar hoort een ijzersterke, up tempo soulsong net zo goed bij. En mocht die song je nog niet overtuigen dan doet het mooiste liedje van het album, ‘I Would Like To Call It Beauty’, dat wel.
Het bloemenmeisje van de soul zal Corinne Bailey Rae na dit album niet zo snel meer genoemd worden. De luchtige pop van haar debuut heeft namelijk plaats gemaakt voor een verdieping van haar soulkant. En als slagroom op de taart lijkt ze zelf ook nog eens nieuwe kanten van haar toch al zo aangename stem te hebben ontdekt. Corinne Bailey Rae bewijst met dit album, dat nu al genoteerd mag worden als voer voor de jaarlijstjes, een blijvertje te zijn.
Massive Attack - HeligolandDe opvolger van het inmiddels klassieke Mezzanine , uit 1998 alweer, kon...
Black Gold - LM6IX Twee jaar geleden schreef Martijn Arendshorst op deze site Suite 17 , de...