Een aantal nummers op dit nieuwe album sluiten goed aan bij het vorige album, namelijk de dromerige nummers 'In the Fog' en 'Silver Sorrow'. Beide nummers hebben een zelfde betovering over zich als nummers op Hold on Love. Toch is Drawing Down The Moon een wat minder krachtige plaat geworden dan gehoopt. Mooie, rustige liedjes zoals ‘Signs in the Leaves’ en ‘Don’t Leave My Mind’ zijn minder kenmerkend voor Azure Ray en missen toch iets van de betovering die de band van 2001 tot 2003 wel had. Ik wil hiermee allerminst zeggen dat het een slecht album is geworden, maar benadruk het verschil tussen voorheen en nu. Waar de krachten van het nieuwe album duidelijker worden en een meer nieuwe stijl van de groep is te horen, is bij de meer elektronische nummers zoals ‘Love and Permanence’ en ‘Shouldn’t Have Loved’. Er komt in dergelijke nummers meer nadruk te liggen op de tekst dan voorheen. Ook klinken Maria en Orenda wat fragieler.
Het nieuwe album van Azure Ray gaat grotendeels verder waar de band ophield in 2004. Voor mensen die de band niet kennen is Hold on Love uit 2003 het album om mee te beginnen, waarna eventueel gekozen kan worden voor het nieuw verschenen album. Hoewel dit album sterk is geworden, blijft het moeilijk om het als even betoverend te ervaren als vroeger. Hopelijk blijft de groep nog wat langer bij elkaar, waardoor de oude magie tot leven gewekt kan worden.
Miles Benjamin Anthony Robinson - Summer of FearElke singer-songwriter heeft een meeslepend verhaal. Zo ook Miles Benjamin...
Darren Hayman & The Secondary Modern - Essex Arms Tussen 1995 en 2002 was Darren Hayman als zanger en schrijver het middelpunt...