Vol verwachting gaat ondergetekende dan ook zitten om zich te laten verrassen door Mercy & Misery, het tweede album van het Duitse kwintet. Al na één luisterbeurt is duidelijk dat The Very End helemaal niet zo bijzonder is en dat er goede en degelijke, maar weinig originele muziek wordt gemaakt. Het geluid van de band is helemaal van deze tijd en de pittige metal heeft wat thrash, metalcore en powermetal invloeden. Helaas is het zo dat ook na een aantal luisterbeurten er te weinig blijft hangen omdat er te weinig memorabele songs op het album te vinden zijn.
Sommige nummers hebben een behoorlijk melodieuze inslag zoals ‘Rat Nation’ waarin een fraai akoestisch stukje gitaar zit en ‘Letters To The Living’ mag gerust het etiket catchy en onderhoudend worden opgeplakt. De melodieuze zang met zware akkoorden worden in dit nummer fraai afgewisseld met snelle stukjes waarover Björn Goosses zijn sterke scream gooit. In ‘A Hole In The Sun’ gaat The Very End heel erg de kant van Nevermore op en klinkt Goosses zelf enigszins als Warrel Dane. Het is daarmee wel duidelijk dat de man een hele goede zanger is die heel veel met zijn stem kan. Diezelfde Nevermore tic is ook in het vlotte ‘Vultures’ duidelijk te horen, al is het allemaal niet zo sterk als de muziek van de Amerikaanse metaltoppers. Jammer is dat er twee covers aan te pas moeten komen om de boel op te vullen. ‘Immigrant Song’ is nog wel enigszins te pruimen, maar waarom moeten metalbands toch altijd dat wanstaltige ‘Maniac’ van Michael Sembello opnemen. Het doet afbreuk aan de geloofwaardigheid van deze band en het is een vreselijke anticlimax om een album met deze draak te eindigen. Nooit meer doen, dit doet zeer aan de oortjes.
Mercy & Misery bevat te weinig sterk song materiaal om The Very End tot de grote metalbands te laten behoren. Speltechniek, zang en productie zijn van hoog niveau, maar de songs blijven nog wat achter. Daarbij halen de covers het niveau ook nog wat omlaag. Er zit echter wel een hoop potentie in de band, maar het komt er nog niet helemaal uit.
Jurojin - The Living Measure of TimeDit is alvast weer een debuut om duimen en vingers bij af te likken. Begin...
Sean Rowe - Magic Singer-songwriter Sean Rowe komt met het album Magic als opvolger van...