Net zoals op het debuut put Sarke uit het vaatje van de oude blackmetal, waarbij vooral bands als Celtic Frost, Bathory en Venom als voornaamste inspiratiebron gelden. Natuurlijk klinkt het allemaal moderner en hoor je ook dat Bergli in Tulus een voorname rol heeft. Door het grommende stemgeluid van Bergli, dat veel op dat van Tom Warrior lijkt, gaat de muziek veel de Celtic Frost en Tryptikon kant op, al is het songmateriaal wat eenvoudiger dan wat we van het machtige Tryptikon kennen.
De tien nummers vallen niet op door virtuoze muzikaliteit, maar hebben allemaal een lekker duister sfeertje. Behalve blackmetal invloeden in de meeste songs, zijn er ook duidelijk traditionele heavy metal invloeden te ontwaren in ‘Captured’ en opener ‘Condemned’. Het doomy ‘Novel Dawn’ dat lekker voortkabbelt heeft weer dat lekkere pianowerk, waarmee ook ‘Burning Of The MonoLiths’ begint. Ook dit nummer is nogal traag en het is dan ook heerlijk als hierna het snelle ‘The Stranger Brew’ begint. Het is het laatste nummer van het album, maar ook het absolute hoogtepunt. De voortjakkerende drum, de snerpende gitaarloopjes en het droevige toetsenwerk maken dit een onweerstaanbaar werkje. Ander hoogtepunten zijn het stuwende ‘Flay The Wolf’ dat lekker in één tempo voortjakkert en het eerder genoemde majestueuze ‘Captured’, dat wel wat aan Tiamat ten tijde van Wildhoney doet denken.
Door de Spartaanse productie klinkt Oldarhian wat kaal, maar dat neemt niet weg dat dit helemaal geen onaardig album is geworden. Veel stof zal het waarschijnlijk niet op doen waaien, maar het album geeft je wel een lekker gevoel en dat is toch de bedoeling van muziek. Al met al net iets sterker dan het debuut.
Primal Scream - ScreamadelicaSpuugzat waren ze het; die in hun ogen vreselijke rock muziek van de jaren...
Nazareth - Big Dogz Nazareth bestaat al sinds 1968 en mag dus een ware rock 'n roll dinosaurus...