Pacifistische communes bestaan nog steeds, zoals bijvoorbeeld de Twin Oaks commune in Virginia, de Verenigde Staten. Zij bracht een inmiddels 28-jarige getalenteerde dame, die toen ze 13 jaar geleden haar eerste liedjes schreef nog maar een meisje was. Devon Sproule, geboren in Canada, nu woonachtig in Berlijn met collega muzikant en echtgenoot Paul Curreri, die een heel album aan haar wijdde: Songs For Devon Sproule.
Op I Love You, Go Easy horen we de indie/folk singer-songwriter van haar sobere kant. Een uiterst ingetogen album, met een duur van iets meer dan 40 minuten. Lang zat. Vleugjes jazz, blues, alternatieve rock en hier en daar gevatte komische teksten en verhalen over dagelijkse dingen en relaties met de mensen om haar heen: ”I say from my gold flower bed / I love you, go easy / You say from your candle's two ends / I love you, go easy”. Een van de sterke punten van Sproule is haar stem, die de zachtheid van Katie Melua en de behendigheid van de eerder genoemde Joni Mitchell in zich heeft. Het levert interessante melodielijnen op die het oor aangenaam kunnen verrassen. Hetzelfde geldt voor de randgeluiden in een nummer als het Frank Zappa-achtige 'The Unmarked Animals', waar de drumpartij de enige ritmische houvast is.
Het album bevat twee akoestisch uitgevoerde covers. 'Runs In The Family' van The Roches (1979) en 'Body's In Trouble' van cultzangeres Mary Margareth O'Hara worden op fraaie wijze omgetoverd naar de eigenzinnige stijl van de rest het album. Uitschieters zijn 'If I Can Do This' en afsluiter 'Now's The Time', één van de weinige vlottere nummers op de cd. Ander nog iets? Oh ja, maar dat hoort u vanzelf wel, want om nu in een recensie een hidden-track te verklappen is flauw.
De annotatie naar de muziek anno 1969 ligt er in I Love You, Go Easy dik bovenop. Geen minpunt, omdat er wel degelijk een eigen geluid in haar werk te vinden is. Daarentegen laat ze horen dat Woodstock ook saaie momenten kenden. Devon Sproule is een getalenteerd liedjesschrijver, maar de liedjes die echt de moeite waard zijn liggen verspreid over acht albums. Voor de liefhebber een leuke plaat voor in de breedte, op de zondag ochtend.
.jpg)
Joakim - Nothing Gold Joakim heeft zich voor dit vierde album een mooie ambitie gesteld, en...
Kasabian - Velociraptor! Nadat we bij de vorige cd van Kasabian eerst driemaal struikelden over de...