Champion EP telt vijf nummers, plus een remix van de eerste single 'Champion'. De titeltrack is een bombastische hit en een uitstekende oorwurm, maar legt direct ook de zwakte van de muziek bloot. Het lied begint met een refrein waar U2 jaloers van wordt, en heeft een brug waarbij de belangenbehartigers van Coldplay met een scheef oog zullen meekijken of dit geen regelrechte plagiaat van de brug uit ‘Politik’ is. En waar komt die akoestische gitaar in de laatste tien seconden ineens vandaan? Ditzelfde geldt voor het meeslepende 'When The Party's Over' en 'Menwith Hill', beide tracks waar The Killers wel voor zouden tekenen. En hoewel Coyle er zelf waarschijnlijk weinig aan kan doen, wint ook de zang niet de originaliteitprijs. Zijn kundige, in uitstekende conditie verkerende stemgeluid heeft veel weg van Keane's Tom Chaplin, met de intonatie van U2's Bono. The Chevin is uptempo op zijn best te horen op de charmante, lichtvoetige folk in 'Blue Eyes'.
De mannen laten er geen gras over groeien, ze willen de wereld veroveren en aan enthousiasme ontbreekt het dan ook niet. Zo schijnt de live-set behoorlijk energiek te zijn. Het is moeilijk om je als band te onderscheiden in een redelijk verzadigd hoekje van de popmuziek. Hoewel iets meer eigen geluid in de toekomst meer dan welkom zou zijn, ligt Champion EP kwalitatief boven het gemiddelde. Ze gaan met een voldoende door naar de volgende ronde, een belofte voor 2012. Het zal u na enkele luisterbeurten dan ook niet verbazen als The Chevin op een dag misschien wel een gebergte is geworden.
The Spirit That Guides Us - Innocent BloodDe vergelijking van The Spirit That Guides Us met bands als Face Tomorrow...
Charles Frail - Morning, It Breathes Charles Frail And The Moulting Frames klinkt internationaal, maar het is...