.jpg)
De rapper heeft het hier ook duidelijk over de commerciële boeg gegooid. Veel nummers worden gedragen door elektronische beats. Dit resulteert hoofdzakelijk in schreeuwerige liedjes die een goedkope kopie van ‘Wavin’ Flag’ zijn. Met Bono probeert de zanger iets van het U2 geluid mee te nemen. Het resultaat is het zeer zwakke ‘Bulletproof Pride’. K’Naan doet zijn best de spanning op te bouwen, maar het valt alleen maar op hoe zwak zijn zangkunsten zijn.
Enkele momenten horen we de oude K’naan. Het dagdromerige ‘Gold In Timbuktu’ laat iets van de serieuzere kant van de Somaliër horen. Hier ook geen elektronische beats, maar een lekker simpel piano deuntje. Dit geldt ook voor ‘Waiting Is A Drug’. Helaas zijn deze momenten slechts één hand te tellen.
In 2010 hoorden we op het album ‘Troubadour’ nog een Somalische vluchteling die zijn plek zocht in de Amerikaanse samenleving. Op het album voelde je gelijk de moeilijkheden van de jongeman K’Naan en dat maakte het één van de sterkste albums van het jaar. Twee jaar later is hier niks meer van over. Op Country, God Or The Girl horen we K’Naan hoofdzakelijk als een man waarbij de snelle roem tot een grote leegte geleid heeft. Hopelijk gaat de Somaliër snel weer op zoek naar zijn eigen roots.
.jpg)
Last Dinosaurs - In A Million YearsToeren door Japan is meestal niet het eerste dat debuterende bandjes te...
.jpg)
Martha Wainwright - Come Home To Mama Martha Wainwright bracht onlangs haar derde studioalbum uit: Come Home To...