Het openingsnummer staat meteen garant voor de rest van het album. ‘Hours’ rust op een rustige gitaarmelodie en een zware bas. De percussie wordt ook erg relaxt naar voren gebracht. Het ritme van het hele nummer blijft ongeveer hetzelfde, waardoor een verrassing uitblijft. De uitzonderlijke stem van Myrthe past hier dan ook erg goed bij. Eigenlijk zijn de teksten meer kleine gedichtjes die worden opgelezen. Net als bij gedichten wordt er veel tekst herhaald, een trucje dat vaker terug komt op dit album, zoals bij ‘Petrichor’.
Het lage stemgebruik wordt in ‘Ruins In Blue’ even vervangen door een hogere, meer dramatische sound. Hier worden de bekkens gebruikt voor extra emotie. De melodie blijft wel hetzelfde, waardoor je al kunt voorspellen wat er komen gaat. De zware drumslagen halverwege het nummer zijn erg belangrijk voor de spanning in de track en het -tekstueel gezien- verrassende eind is een mooie toevoeging. De band wordt eventjes uitgebreid door gebruik van de hoorn in ‘In The Cold’ en ‘Hospital’. Deze wordt niet overmatig gebruikt, maar voegt wel degelijk iets aan de ontspannen sfeer toe. In de laatste track wordt de altijd aanwezige gitaar zelfs even vervangen door pianogeluiden. Dat is wat dit album nodig had, een beetje verrassing om de aandacht van de luisteraar vast te houden.
Petrichor is een album dat je het beste kan luisteren als je er zin in hebt. Het zijn erg mooie, rustige nummers en de stem van Myrthe past er perfect bij. De verrassingen op het album waren erg schaars, de tracks zijn daarom ook beter afzonderlijk van elkaar te beluisteren. De plaat is daarentegen een mooie eenheid, want de nummers zijn goed op elkaar afgestemd. Zeker een keertje het luisteren waard.
.jpg)
Matty Charles & Katie Rose - Catching ArrowsVoortdurend optredend in een handvol lokale pubs in New York en gepaard met...
-1.jpg)
Black Mountain - IV Na vijf jaar geen volwaardig nieuw album werk naar buiten te hebben gebracht,...