Je hoort veel keyboards die hypnotiserend janken. Dit wordt aangevuld met gitaarwerk dat continu in solo’s lijkt te blijven hangen. Op het eerste gezicht lijkt er geen patroon in de muziek te zitten. Er zitten echter bepaalde riedeltjes in die verscheidene malen terugkomen. Bijvoorbeeld het gitaarmelodietje van het afsluitende liedje ‘Some Sunsick Day’. Het is herkenbaar en duikt ook in eerdere nummers op. Dit is een welkome herhaling in de psychedelische brei die deze plaat vormt. Door de soepele overgang tussen verschillende nummers, voelt de plaat meer als een lange trip en minder als een verzameling liedjes.
Helaas zijn ook de vocalen psychedelisch opgenomen. Het is moeilijk om de teksten te verstaan. Tegelijkertijd blijft alles wel heel erg doorgalmen. Dat maakt dat de plaat na verloop van tijd verzand in een tekort aan afwisseling. De psychedelica slaat net iets te ver door. Als er afwisseling is, bijvoorbeeld de Arabische invloeden tijdens ‘Mssr. Monster’, blijft de galm nog een grote invloed houden. Er ontbreekt simpelweg één keer de ruimte voor een uitgebreide solo, een klassieke singer-songwriter nummer of een echt soulnummer. Het zijn allemaal invloeden die samenkomen op deze plaat, maar helaas nergens de volledige overhand krijgen. Dat maakt Morgan Delt een prima aanvulling in de revival van de psychedelische rock. De door de jaren zestig geïnspireerde muzikant haalt het echter nog niet bij zijn grote voorbeelden en enkele generatiegenoten.
.jpg)
God Damn - Everything EverSlipknot heeft negen man nodig om een volledig album te produceren en een...
Thee Oh Sees - A Weird Exits Heel soms kan een recensie als mosterd na de maaltijd komen. Waarom? Nou;...