Het is duidelijk hoorbaar dat deze producer de mannen van Dawes een nieuw geluid geeft. De muziek is wat meer in de richting van de pop verschoven en het overweldigende stadiongeluid wordt naar de achtergrond geduwd. ‘Less Than Five Miles Away’ is op het eerste gezicht een typisch nummer van deze vier heren. Door echter de bas meer naar voren te schuiven en deze aan het einde ook lang door te laten lopen creëert Mills een sfeervol geluid. De folkrock vloeit samen met een elektronisch aanvoelende basismelodie.
De plaat telt helaas slechts één echt hoogtepunt. Alle andere nummers zijn aardig, maar betoveren geen moment. Op ‘As If By Design’ hoor je Dawes zoals je continu hoopt dat de band gaat klinken. Zanger Taylor Goldsmith heeft geen mooie stem. Hij is niet rauw zoals Bob Dylan en zeker niet puur zoals Paul Simon. Na verloop van tijd gaat deze je tegenstaan. Tijdens ‘As If By Design’ benut hij echter de volle potentie. Taylor lijkt gewoon een gesprek te houden. De begeleiding doet de rest. Geen rauwe rockinslag, maar een New Orleans honkytonkritme op de piano en enkele Mariachi blazers vullen aan. Hier hoor je een band die zich daadwerkelijk kan meten met voorbeelden als The Band en Crosby, Stills & Nash. Want hoe veel deze vergelijkingen gemaakt worden, ook met de vijfde plaat We’re All Gonna Die blijf je het gevoel houden dat de groep niet het onderste uit de kan haalt.
Fenech-Soler - Kaleidoscope Fenech-Soler is een Engelse indiepopband die met een elektronische basis...
Tanya Tagaq - Retribution Tanya Tagaq is een zangeres uit Nunavut, een autonome regio in het...