En nu dan het tiende studioalbum The Crucible Of Man (Something Wicked Part 2) met de enige zanger die echt bij Iced Earth past. Het album gaat muzikaal door waar het met sterke Horrorshow uit 2001 was gebleven. Tekstueel borduurt het album voort op Something Wicked This Way Comes uit 1998 en Framing Armageddon (Something Wicked Part 1), het laatste album met Owens.
Alle Iced Earth elementen zijn weer aanwezig; complexe songstructuren, veel gelaagde zang, dubbele basdrum, koortjes en de ijzingwekkende uithalen van Barlow die ook over een mooie emotionele rustige stem beschikt. Luister maar eens naar kippenvel opwekkende songs als ‘A Gift Or A Curse’ en ‘Harbringer Of Fate’. Het album moet je eigenlijk in zijn geheel beluisteren en apart nummers noemen is bijna ondoenlijk. Of het moet het zware ‘Divide And Devour’ zijn met lekker dubbel basdrum geweld en het geweldige ‘Minions Of The Watch’. Het lijkt wel of Schaffer wist dat Barlow ooit zou terugkeren en zijn beste ideeën daarvoor bewaard heeft. Elk nummer is raak en is een waar luistergenot. Het gitaarwerk van gitarist Troy Steele (sinds 2007 in de band) en Schaffer is indrukwekkend. Kenmerkend zijn ook weer de galoperende ritmes die ook zo bepalend zijn voor het geluid van Iron Maiden. Ook is er spaarzaam wat vrouwenzang te ontwaren. Door alle bombast en de veelheid van ideeën is het een echt groeialbum en vergt het een hoop tijd van de fans. Maar die zullen het er graag voor over hebben.
Iced Earth is helemaal terug op de kaart en dit album zal door de fans ongetwijfeld warm onthaald worden. Het is een prachtig werkstuk dat in alle opzichten de essentie van de band weergeeft.
Motörhead - MotörizerZeg rock ‘n roll en je zegt Motörhead . De band uit de UK schreef...
Digitalism - Kitsuné Tabloid Kitsuné is een bedrijf die zich met onder andere kleding en muziek...