VERSLAG: Polsslag 2009

Yeah Yeah Yeahs

Eigenlijk zou Yeah Yeah Yeahs de Marquee afsluiten, maar omdat Pete Doherty wat problemen heeft met zijn reis verschuift het optreden een stuk naar voren. Als zangeres Karen Orzolek met een roze masker het podium opkomt kan ze eigenlijk al niet meer stuk bij het publiek. De wat heftigere nummers van het laatste album It's Blitz komen live uitstekend uit de verf. Met 'Heads Will Roll' en 'Dull Life' heeft de band er ongetwijfeld weer twee klassiekers bij. Maar het zijn toch de oudere nummers die op het meeste enthousiasme rekenen. Op oude hits als 'Gold Lion' staat de marquee dan ook op zijn kop. Crowdsurfers zijn niet meer op één hand te tellen en worden veelvuldig uit het publiek geplukt door de security.

Over het algemeen blijven de zalen relatief gezien vrij leeg. Doordat de optredens plaatsvinden in grote hoge hallen, staat het vaak pas halverwege de hal goed vol. Maar dan is daar De Jeugd Van Tegenwoordig en is de hal ineens te klein. Teleurgesteld druipen er fans af omdat er simpelweg niemand meer bij kan in de club. Ongeduldig staan de fans te wachten maar de drie Nederlanders doen rustig aan. Maar nadat de heren een kwartiertje te laat het podium opkomen is het ze meteen vergeven. Voor het eerst vandaag gaat de zaal helemaal los. Vanaf opener 'Applaus' tot aan afsluiter 'Hollereer'. De Jeugd is de Polsslag de baas.

De hele show van Fischerspooner doet een beetje af aan het optreden. De overdreven uitdossing van Warren Fischer doet af van zijn performance. Met zo'n dijk van een liveshow is het gerust niet nodig om van je show een halve musical te maken. Desalniettemin maken nummers als 'Emerge' en 'Just Let Go' een hoop goed.

Dankzij een paar problemen op de vluchthaven in Duitsland gebombardeerd tot afsluiter van de marquee: Pete Doherty. Nadat hij driemaal eerder niet kwam opdagen in België hadden de meesten er een hard hoofd in, maar Pete komt om 1 uur in de nacht het podium oplopen. Hij oogt nuchter en is erg goed bij stem. De gillende meisjes zijn tot ver achterin de hal te horen en het blijkt maar weer hoe mateloos de ex-(?)beroepsjunk hier is. Pete wisselt tijdens zijn optreden nummers van zijn solo plaat af met vooral Libertines nummers. Met de steeds meer opkomende geruchten van een reünie natuurlijk geen slecht teken. En wat voelt het goed om de nummers weer eens live te horen. Met af en toe een glas whisky in de hand (het moet natuurlijk wel rock and roll blijven) weet Pete makkelijk een uur te boeien. Een waardige afsluiter van de marquee vandaag.

Het is aan de Amerikaanse dj Tiga om de dance hall en daarmee toch één van de belangrijkste podia af te sluiten. De lichtshow is mooi, de lichtshow is strak en de sfeer zit er nog steeds goed in bij het publiek. Ondanks het tijdstip -we leven inmiddels vier uur in de nacht- drijft Tiga de hele zaal tot het uiterste. De laatste beetjes energie persen we er langzaam uit, en nog eenmaal danst Polsslag totdat zij echt niet meer kan.


Polsslag kon dit jaar al bijna niet meer misgaan met een breed affiche waarop de nodige grote namen stonden, een aantal opkomende acts en een paar zekerheidjes. Dankzij een gelikte organisatie, mooi locatie en spannende optredens werd de tweede editie van dit indoor festial er een om voorlopig niet te vergeten. In augustus keren we weder naar Hasselt, om daarna in mei voor de derde editie aan te schuiven.