VERSLAG: Iceland Airwaves 2009

Iceland Airwaves - dag 1

Door de nasleep van het Icesave-drama is IJsland de laatste maanden veelvuldig in het nieuws. Wij van Festivalinfo hebben het niet zo op economisch nieuws, maar natuurlijk hielden we wel de line-up van het Iceland Airwaves festival nauwlettend in de gaten. Drie dagen lang maakt het festival Reykjavik het middelpunt van de internationale muziekwereld. Vorig jaar ontdekten we op het festival White Lies, Fuck Buttons en White Demin. Ook waren we getuige van prima shows van Yelle en Vampire Weekend. We waren vanzelfsprekend benieuwd met welke namen het unieke Iceland Airwaves dit jaar op de proppen kwam en keken uit naar de gezellige sfeer in het kleine centrum van de IJslandse hoofdstad. Dat het festival minder budget tot haar beschikking heeft door de in IJsland hard aangekomen crisis was duidelijk te merken door het gebrek aan echt grote headliners. Het betekent wel dat er meer te ontdekken valt.

En een bijzonder festival blijft het. Met de optredens en activiteiten om het festival heen meegerekend spelen er woensdag tot en met zondag op zeker een dozijn locaties honderden artiesten, vaak meerdere keren en met verschillende bands. De ene keer in een platenzaak, de andere keer in een kroeg, theaterzaal of kerk. Ongeveer de hele IJslandse muziekscene is aanwezig, maar ook tientallen acts uit Denemarken, Zweden, Noorwegen, Engeland en Amerika maken van Iceland Airwaves een muzikaal fijnproeversfeest.

Dat er in het relatief erg kleine Reykjavik zo veel artiesten spelen betekent dat letterlijk de hele stad in het teken van het festival staat. In elke zichzelf respecterende platenwinkel, cafe en club staan optredens gepland. Niet zelden door bands waar je nog nooit van gehoord hebt. Overdag veel instores en akoestische sessies, 's avonds wordt er op iets grotere (maar altijd van bescheiden omvang) locaties flink los gegaan. Dat Iceland Airwaves werkelijk unieke concertlocaties heeft merken we gelijk. Zo zien we nog voordat het festival begint een totaal onbekende, maar hartstikke leuke IJslandse tweepopband spelen in KaffeBarin, dat ooit nog eens van Damon Albarn (Blur, Gorillaz) is geweest. Het is er zo klein dat verschillende bandleden op de trap moeten staan en bierdrinkers zich langs de bandleden richting bar moeten wringen.

Ook bijzonder is de locatie waar Nina Kinert op de eerste echte avond in de Idno speelt: een gepaneleerd zaaltje in romantische stijl. Een enorme kroonluchter zou hier niet misstaan. Zo'n driehonderd mensen krijgen het kippenvel op de armen gezongen door Nina Kinert. Zoals ze zelf al terecht opmerkt krijgt ze vanavond met 40 minuten speeltijd wel erg weinig tijd. Jammer, maar evengoed zeer bijzonder.

Hjaltalin heeft met een volledig kamerorkest plek gevonden in het naburige kerkje Frikirkjan. Voor een in kerkbanken gezeten gezelschap speelt hij met orkest de sterren van de hemel. Het plezier spat er zowel bij band, dirigent en orkest werkelijk van af. Het rijke geluid dat IJsland zo eigen lijkt te zijn komt er hier goed uit. Het orkest neemt haar tijd voor de arrangementen die ook uitstapjes naar bigband en jazz bevatten. Terecht oogsten ze meerdere staande ovaties.

De Zweedse electropop van Juvelen sluit de avond knallend af in de kleine discotheek Batteriid. Dat kan je aan deze Zweden (en het IJslandse publiek) overlaten. Op de funky electro-dance gaan de IJslandse dames helemaal uit hun dak. Schreeuwen, gillen, met de handen grijpen naar de band; het neigt naar massahysterie. Juvelen is vervolgens ook niet te beroerd een paar keer het publiek in te springen en op handen getild een rondje te maken. Dit is feest! Teruglopend over de Laugavegur, de grootste en belangrijkste winkelstraat van downtown Reykjavik, flirt en flaneert jong-IJsland zich tussen kots en kapotte glazen door. Prachtig!