VERSLAG: Paaspop Schijndel 2010

Paaspop, dag 2

De tweede dag van Paaspop begint al meteen lekker stevig. DeWolff huilt een deel van het publiek wakker in de Masters Of Rock-tent. Schijnbaar moeiteloos werkt het trio een driekwartier durende set aan psychedelische sixtiesrock af op een vroege zondagmiddag. Dat is zo niet-rock-'n'-roll dat het weer rock-'n'-roll is. Eveneens heel erg rock-'n'-roll is de band Shaking Godspeed. Het rocktrio klinkt vuig en vies, maar het voelt erg lekker. Het is als stoere rockband lastig om niet aan alle clichés te voldoen, maar Shaking Godspeed weet er aardig omheen te slalommen. Met lichtsnelheid, welteverstaan.

??Extrema zorgt ervoor dat ook de Nederlandse hiphopscene een plek krijgt op Paaspop. De formatie Zwart Licht ontbreekt het niet aan energie. Er staan diverse mensen op het podium, waarvan het onduidelijk is wat hun taak is. Het draait vooral om de rappers vooraan op het podium. Wild springend en gebarend krijgen ze een groot deel van het publiek in de tent in beweging. Dat dit ten koste gaat van de verstaanbaarheid van de act is in dezen bijzaak. Beduidend verstaanbaarder is rap-act The Opposites. Tijdens een optreden van The Opposites valt het pas op hoeveel hits deze gasten eigenlijk al gehad hebben. Uiteraard kijkt iedereen op Paaspop uit naar de hit 'Broodje Bakpao'. Het nummer komt voorbij in een hevig ingekorte uitvoering. De hoop dat ook de mannen van New Kids op het podium zouden verschijnen (Maaskantje ligt praktisch om de hoek bij Schijndel) vervliegt daardoor al gauw.??

Anno 2010 lijkt de Haagse rockband Kane populairder dan ooit. Alle kritiek en spot ten spijt, blijven Dinand en Dennis steun vinden bij het gros van het Nederlandse volk. Hate them oor love them. Het is dan ook bijna onmogelijk om compleet onbevooroordeeld naar een show van Kane te kijken. De één ziet een sterke rockband met veel hits en een charismatische frontman, de ander ziet een stel bij elkaar geraapte sessiemuzikanten die vervelende radiohitjes afspelen van een irritante frontman met een zeikstem. Tot welk van de twee kampen je ook behoort, je zult nooit weglopen bij een concert van Kane zonder er een duidelijke mening over te hebben. Op Paaspop wordt Kane door diens liefhebbers met open armen ontvangen.??

Als Marco Borsato de ideale schoonzoon is, dan moet Ilse DeLange wel de ideale schoondochter zijn. De immer sympathieke zangeres uit Almelo is sinds haar debuutalbum 'World Of Hurt' uit 1998 onafgebroken populair. DeLange heeft in die tijd een aardig repertoire opgebouwd, dat behalve country ook pop, rock en blues beslaat. Elk nummer dat Ilse DeLange op het podium ten gehore brengt klinkt cd-waardig, hetgeen de twee relatief recente live-albums van de blonde zangeres rechtvaardigt. Het scoren van een groot aantal hits brengt wel een praktisch probleem met zich mee; op een gegeven moment passen ze namelijk niet meer op de setlist. Dat sommige van de mooiere liedjes moeten wijken voor de meezingers is dan "collateral damage". Je kunt DeLange er nooit op betrappen dat ze geen goede show geeft. Die constante kwaliteit is lovenswaardig, maar zorgt anderzijds voor weinig verrassingen.

??Een bijzonder hoogtepunt op Paaspop is coverband Blaas Of Glory. Voortgekomen uit de hardrocktributeband Blaze Of Glory (naar de eerste solohit van Jon Bon Jovi uit 1990) speelt deze club weliswaar nog steeds dezelfde nummers, maar nu op een totaal andere manier. Geïnspireerd door musicoloog en muziekverzamelaar Alan Lomax bewerkt Blaas Of Glory hardrock- en metalnummers tot folkloristische deuntjes en dixielandversies. Blaze Of Glory noemt zichzelf geen band, maar een haarmonie-orkest. Dat dekt de lading volledig: spandexbroeken, weelderige haardossen en traditionele blaas- en slaginstrumenten zoals je die tegen zou komen bij een marsband. Bij vlagen is het hilarisch, maar ook zeker erg goed verzonnen en uitgewerkt. Zo maakt Blaas Of Glory een fantastische mash-up van Metallica's 'Enter Sandman' met 'Venus' van Shocking Blue. 'Ace Of Spades' van Motörhead komt voorbij in een polkaversie. Dat zijn geen grappen meer.

??Paaspop wordt blij gemaakt met een zeldzaam festivaloptreden van Acda & De Munnik. Aan het begin van de show moet Paul de Munnik het even zonder zijn maatje Thomas Acda stellen, want deze heeft technische problemen aan zijn gitaar. De Munnik probeert wat tijd te rekken en even later komt Acda hem met een herstelde gitaar als nog versterken. Het duo speelt bijna uitsluitend hits en bewijst ook live mooie harmonische vocalen te kunnen produceren. De invloed van The Beatles is in alle opzichten evident; een grote witte piano op het podium zoals Lennon die had, een cover van McCartneys 'Maybe I'm Amazed' en een fraaie uitvoering van 'Laat Me Slapen'. Het publiek blijft relatief stil, totdat 'Het Regent Zonnestralen' wordt ingezet. Ook bij 'Niet Of Nooit Geweest' wordt massaal meegezongen.??

Zoals ieder jaar kent Paaspop een aantal primeurs voor wat betreft het aankomende festival seizoen. Veel bands zijn tenslotte als eerste in Schijndel te zien en daarna pas in andere dorpen en steden. Erg bijzonder is het comebackoptreden van K’s Choice. De populaire Belgische band rondom broer en zus Bettens bereikte in de tweede helft van de jaren '90 sterstatus aan weerszijden van de Atlantische Oceaan. Na het uit elkaar gaan van K's Choice bleef Sarah Bettens een graag geziene gaste op festivals en op poppodia. Met een nieuw album tourt de band nu door Nederland en België. In de eerste helft van de show speelt K's Choice veel van die nieuwe nummers, maar uiteindelijk komen ook de publieksfavorieten voorbij. Liedjes als 'Believe' en 'Everything's For Free' zijn nog niet vergeten door de menigte en Sarah Bettens laat het aan de bezoekers van Paaspop over om het eerste refrein van de klassiekers 'Not An Addict' te zingen. Het is alsof K's Choice nooit weg is geweest.