VERSLAG: London Calling #1 2010

Festivalinfo was aanwezig op London Calling #1 2010 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 56 foto's.

VERSLAG:

12

London Calling

De tweede avond London Calling zal achteraf gezien kwalitatief veel sterker blijken dan de eerste, ondanks een matige start. Wel wordt er weer verder afgeweken van het aanvankelijke concept. De bandjes leggen het af tegen de elektronische acts.

Met een bandnaam als General Fiasco dek je jezelf aardig in, mochten je muzikale kwaliteiten niet opperbest zijn. Van een act op London Calling verwachten we echter het tegenovergestelde, zelfs met de teleurstellende eerste avond nog vers in het achterhoofd. De scenekids van General Fiasco doen hun naam geen eer aan, maar biedt in eerste instantie ook weinig hoop op een betere tweede avond London Calling. Met luchtige en pretentieloze punkpop doet General Fiasco nog het meeste denken aan Destine, zij het zonder het showelement. Wanneer de band akoestisch speelt, lijkt het een directe kopie van The Kooks. Kortom, kleurloze band zonder eigen gezicht.

Bij singer/songwriter Joe Worricker bekruipt je het gevoel alsof je staat te kijken naar een akoestische variant van Mika, maar dat gevoel ebt al gauw weg. Met een aantrekkelijke soul- en jazzstem verrast Worricker. De jazz is echter van het niveau Jamie Cullum; muzikaal sterk, maar verrekte saai. Daardoor behoort het ruwe songmateriaal van Worricker eerder in de categorie easy listening dan onder de jazz of soul. Worricker heeft het in zich om ver te komen, al zal daar wel een aantal jaren overheen gaan. Nu nog te pril.

Pas bij Everything Everything begint London Calling echt boeiend te worden. Vanwege het samenspel van synthesizers met gitaren en grondig uitgewerkte vocale arrangementen doet Everything Everything aan het begin van zijn optreden erg denken aan The Futureheads. Al gauw blijkt de muziek van Everything Everything een stuk complexer te zijn, met de nodige wendingen. De band is muzikaal interessant en uitdagend, maar van hits is absoluut geen sprake. Contact met het publiek blijft eveneens uit. Het wordt nog een hele klus voor Everything Everything om op Pinkpop het publiek aan te spreken. In Paradiso lukt dat niet.

Ook het optreden van Chapel Club begint hoopvol en in tegenstelling tot Everything Everything, blijft Chapel Club gedurende de gehele set intrigeren. Referentiekaders zijn Placebo, Soft Cell en Smashing Pumpkins. Recentere bands als Editors en White Lies zijn eveneens vergelijkbaar, al is Chapel Club rauwer en in het bezit van een meer grunge-achtig geluid. Met één van de sterkste optredens van dit weekend is Chapel Club absoluut een band om in de gaten te blijven houden.

London Calling wordt goed wakker geschud door de Schotse dj Hudson Mohawke. Dikke beats, elektronische bliepjes en lage bastonen worden gefragmenteerd de zaal in gedonderd door Hudon Mohawke. Het duurt een aantal nummers, maar dan heeft de Schot ook de volledige aandacht van het gros van het publiek bij zijn kladden. De overbodige mc mag meteen overboord en dan is deze vervroegde afterparty helemaal af. Esben and The Witch zorgt vervolgens voor een anti-climax met haar zweverige indiepop met Björk-achtige vocalen en beats in stijl van Joy Division en Alien Sex Fiend.

Hoogtepunt van London Calling is We Have Band - al wordt dat zeer betwist door degenen die beweren er verstand van te hebben. Het voornaamste argument om We Have Band als hoogtepunt uit te roepen, is omdat het trio klinkt als Terence Trent D' Arby met New Order-beats. Één van de nummers van We Have Band doet sterk denken aan 'Eisbär' van Grauzone, waarmee de link naar Neue Welle meteen is gelegd. Het is duidelijk dat de acts met de elektronica het vanavond winnen van de meer traditionele gitaarbands.

Tot slot mag Fool's Gold nog een duit in het London Calling-zakje doen. Een soort Gypsy Kings met Johnny Marr, of toch vooral afropop met klezmerinvloeden? De smaakpapillen van Fool's Gold zijn veel gewend en brengen zelfs teksten in het Hebreeuws. Net als Balthazar en Stornoway een dag eerder, heeft ook Fool's Gold niks met London Calling te maken. Anders dan die twee, verandert Fool's Gold Paradiso echter in een grote feestzaal. Ideale barbecuemuziek.

12

FOTOGRAFIE: Luuk Denekamp  

12345
 foto London Calling #1 2010 Doll & The Kicks foto London Calling #1 2010 Doll & The Kicks foto London Calling #1 2010 Doll & The Kicks foto London Calling #1 2010 Doll & The Kicks foto London Calling #1 2010 Doll & The Kicks foto London Calling #1 2010 Doll & The Kicks foto London Calling #1 2010 Cosmo Jarvis foto London Calling #1 2010 Cosmo Jarvis foto London Calling #1 2010 Cosmo Jarvis foto London Calling #1 2010 Cosmo Jarvis foto London Calling #1 2010 Darwin Deez foto London Calling #1 2010
 
12345
 
festival logo

GROEZROCK 2010Groezrock, het jaarlijkse punk/hardcore festival in het Belgische Meerhout is...

festival logo

ROADBURN 2010 In IJsland is het Eyjafjallajökull die in vuur en vlam staat, in Tilburg zijn...