VERSLAG: Dour Festival 2011

Dour Festival 2011: dag 1

Wanneer men bij de stad Breda de Belgische grens oversteekt en op de E19 richting Tornoi beland. Dan is er de optie om af te slaan richting het dorpje Dour alwaar het gelijknamige festival plaatsvindt. Hier legt de organisatie de nadruk op de dansbare toontjes van een breed aantal muziekgenre´s. Helaas vinden de weergoden het nodig om in grote hoeveelheden manneke pis na te doen, maar natuurlijk doet dit de pret niet drukken.

Op donderdag rent iedereen naar de Club Cirquit Marquee-tent. Vluchtend voor de regen, hopend een veilige en rustige plek te vinden waar geen regen kan komen. Maar wanneer de Britse band Rolo Tomassi speelt kun je er zeker van zijn dat het niet rustig is. De schattige schoonheid Eva Spence schreeuwt haar longen uit in een helaas onverstaanbare brei. Maar de band wisselt af, de mathcore die de band speelt gaat van dissonant en snel naar rustig en sloom. Het publiek wacht het allemaal een beetje af, maar is getriggerd voor de volgende band. (WS)

Drums Are For Parades heeft speciaal voor vandaag een aantal vrienden uitgenodigd. We kennen de Vlamingen in Nederland ondertussen wel; logge stonerrock/hardcore/metal met een overweldigend hard geluid dat je kant op komt. Maar dit laatste kan voor dit optreden (ze hebben er op zondag nog een op het Cannibal Stage, red.) wel eens de dooddoener zijn voor dit optreden. Want in tegenstelling tot de normale optredens, zijn de meegekomen vrienden met de glanzende blaasinstrumenten voor geen meter te horen. Gierende gitaren en trompetten? Nu even niet. (WS)

De indie-rockband Intergalactic Lovers komt uit Vlaanderen en in het beste Frans komt er een ‘hallo, hoe gaat het?’ na het eerste nummer. De frontvrouw Lara Chedraoui wisselt tussen een elektrische en semi-akoustische gitaar en basgitaar, maar ook samples en handclaps worden veelvuldig gebruikt. Het viertal wordt vandaag erg goed ontvangen, maar de vraag is of het niet te lief is voor een chaotisch modderfestival als Dour. De Belgen stoppen een kwartier eerder dan afgesproken, maar komen gewoonweg terug gerend voor een toegift. Het spelen van een toegift als nationale festivalband op de vroege middag is misschien wat overdreven, maar ze komen er gemakkelijk mee weg. (MK)

We kregen recentelijk te horen dat Gallows-zanger Frank Carter de overige bandleden eenzaam gaat achterlaten. Creatieve verschillen. Wat deze creatieve verschillen inhouden mag je zelf invullen. Uit het optreden dat op Dour af te lezen is, is dat de roodharige de punkgroep voor minimaal 99,9% maakt. Zijn charisma als agressief rotjoch uit Engeland maakt dat het publiek uit zijn hand eet. Wall of Death, Circle pit en ‘zei hij dat we uit de tentmast moesten springen?’. Hoogtepunten zijn 'Black Heart Quee'n (met Eva Spence van Rolo Tomassi) en natuurlijk 'Orchestra of Wolves'. We hoorden zelfs dat de jongen die uit de mast spring, nooit zijn 10 euro gekregen heeft. Wat een rotjoch die Frank. (WS)

We blijven in Engeland voor de muziek, maar een heel ander genre: Gold Panda maakt chillwave, glo-fi en verzorgt hiermee voor vijftig minuten dansplezier. Hij wordt vergezeld door nostalgische beelden die op een scherm op podium worden geprojecteerd, een goede mix met het genre. Deze combinatie van muziek die zijn hoogtepunten goed vasthoud en goede opbouw creëert een mix die de mensen helemaal in trance houd. Het project van Derwin Panda zit nog in de kinderschoenen, maar een grote toekomst is binnen handbereik. (WS)

Door het plotse uitvallen van de voorgaande groep heeft het vijfkoppige Foals enorm veel ombouwtijd gekregen. De indierockband heeft het geluid perfect afgesteld en ook de rookmaschines en stroboscopen zijn duidelijk aanwezig. De Engelsen stonden in 2008 reeds op het festival, maar bewijzen met opener ‘Blue Blood’ dat we een compleet andere setlist kunnen verwachten. De dansbare muziek van het nieuwste Total Life Forever wordt door de drukte wat rustig ontvangen, maar de mannen gaan extra uitbundig los op het podium. De frontman Yannis Philippakis veruild in ‘Electric Bloom’ zijn gitaar voor drumstel en blijkt, ondanks de nihile conversaties, een erg goede frontman. (MK)

Het publiek komt massaal naar het podium voor de hiphopcrew Cypress Hill. De Latijns-Amerikaanse groep moet veel publiek bereiken, waardoor het zachte geluid en het ontbreken van grote beeldschermen een groot probleem is. De groep heeft vandaag versterking van percussionist Eric Bobo, die ook heeft gewerkt met Gnarls Barkley, Rage Against The Machine en Smashing Pumpkins, die met ‘zijn snelste handen van de wereld’ een wat vreemde toeving is. Het viertal speelt doorbraakhit ‘Insane in the Brain’ erg vroeg in de setlist en ook bijvoorbeeld de recente single ‘Armada Latina’ ontbreekt vandaag niet. De fans moeten schreeuwen, de handen in de lucht doen en er wordt uitgebreidt gerookt in het publiek. Een voorspelbaar en tegenvallend optreden is het resultaat. (MK)

Het muzieklabel Boysnoize Records, in 2005 opgericht door de Duitse electro/techno produceren DJ Alexander Ridha, is momenteel met zeven artiesten aanwezig op het festival. De 29-jarige staat vandaag zelf ook met zijn Boys Noize geprogrammeerd, vroeg in de nacht. De populaire draaitafelspecialist stond in 2008 reeds op het festival en wordt met veel plezier opnieuw uitgenodigd. Het is duidelijk dat we met een populaire artiest hebben te maken en de drukke tent staat hevig te springen en dansen op de beats. De titel van debuutsingle ‘Don't Believe The Hype’ verklapt echter het dubbele gevoel van vandaag; de muziek is te gemakkelijk en het vetrouwde rouwe is totaal verdwenen voor het festivalpubliek. (MK)