VERSLAG: Le Guess Who? 2011

Festivalinfo was aanwezig op Le Guess Who? 2011 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 76 foto's.

VERSLAG:

1234

Dag 1

Utrecht maakt zich op voor de vijfde editie van Le Guess Who?. Locaties als Tivoli Oudegracht, Tivoli de Helling en Ekko worden uitgedost met grote vraagtekens. Het festival is inmiddels uitgegroeid tot een goedbezocht, vierdaags evenement. Utrecht heeft hiermee eindelijk zijn volwaardige equivalent van Crossing Border (Den Haag) en Motel Mozaique (Rotterdam): een indoorfestival op meerdere locaties, met een aansprekende, uitgebalanceerde line-up.

Aan Braids de eer om het spits af te bijten in de Ekko. Afkomstig uit het land waar Le Guess Who? zich aanvankelijk op richtte, Canada, spelen de shoegazers een tot in de puntjes verzorgde set van een dik half uur. Het geluid is kraakhelder. Zangeres Raphaelle Standell-Preston beschikt over een zeer sterke livestem; breekbaar, doch spatzuiver. De nummers van het verlegen ogende kwartet worden lang uitgesponnen, maar vervelen geen moment. Het experimentele karakter van de band is hier debet aan. Toeters en bellen, spacende synthesizers, gegoochel met stemmen, je waant je af en toe in de jungle. Complimenten ook voor het toegestroomde publiek, want het is werkelijk muisstil in de goedgevulde zaal. Meteen al een hoogtepuntje te pakken. Een goed begin.

We blijven in de Ekko. Nurses, uit Portland, tapt met hun groovy indierock uit een heel ander vaatje. Waar Braids haast hypnotiserend werkte, mag er bij Nurses met het hoofd geknikt worden. De band roept associaties op met verschillende bands, maar echt de vinger erop leggen wil niet lukken. Voor wie toch vergelijkingsmateriaal wil hebben: denk aan iets wat het midden houdt tussen Grizzly Bear en Megafaun, waar Animal Collective even om de hoek komt kijken. Ook nu is het geluid in de Ekko weer dik in orde. Nurses houdt het live een stuk simpeler dan op plaat en dit spreekt in hun voordeel. Het experimentele aspect blijft grotendeels achterwege, waardoor de nadruk meer op goede, kale indieliedjes komt te liggen. Klein nadeel is dat de nummers meer op elkaar gaan lijken, maar echt storend is dit niet. De set duurt precies lang genoeg, het eindoordeel is positief.

De headliner van vanavond spreekt in de indiewereld tot ieders verbeelding. Oud Pavement zanger Stephen Malkmus mag met zijn 'nieuwe' band The Jicks de avond in de Oudegracht afsluiten. Na een uitgebreide reunietour met Pavement, is het weer tijd voor de band waarmee hij in augustus van dit jaar zijn 5e album 'Mirror Traffic' uitbracht. Iets wat direct opvalt is dat de zaal verre van vol is. Eén van de meest opvallende nummers, Senator, van dit album wordt als eerste gespeeld. 'I know what the senator wants, what the senator wants is a blowjob', luidt het catchy refrein. De stemming zit er meteen goed in. No-nonsense indieliedjes zoals deze spelen, dat is het sterke punt van de inmiddels 45-jarige, maar eeuwig jeugdige Malkmus. Helaas is dat iets wat vanavond te weinig is gebeurd. Gaandeweg de set beginnen Malkmus en zijn Jicks zich steeds meer te verliezen in oeverloos gejam. Langzame nummers halen de vaart volledig uit de set, die uiteindelijk als een nachtkaas uitgaat. De Oudegracht is inmiddels nog verder leeggestroomd. Het overgrote deel van de bezoekers zal niet bovenmatig positief zijn, heb ik het idee.

Waar Le Guess Who? er voor deze avond opzit in de hoofdlocatie, gaat het feest in De Helling gewoon door. Experimentele hip-hop sensatie Shabazz Palaces weet veel nieuwsgierig volk naar het afgelegen industrieterrein te lokken. Debuutplaat Black Up werd bijna unaniem de hemel ingeprezen. Lange tijd heerste er een soort mysterie rond het collectief uit Seattle. De donkere albumhoes, de grimmige raps met bonkende bassen en onconventionele beats. Ik was zeer benieuwd hoe dit live uit zou gaan pakken, maar werd helaas hevig teleurgesteld. Voorop moet worden gesteld dat het geluid in De Helling van een erbarmelijke kwaliteit was. De bas stond te hard en de vocals te laag. Het begin van de set was ronduit rommelig. Bij hoofdrapper Ishmael Butler a.k.a. Palaceer Lazaro schiet om de havenklap het snoer van zijn microfoon los. De synchrone danspasjes van de twee werken alleen maar op de lachspieren. Het geklets in de zaal zwelt ondertussen aan. Hoewel Shabazz onmogelijk beticht kan worden van een gebrek aan creativiteit, denk ik dat men liever had gezien dat de op plaat zo venijnige raps live ook op deze manier werden uitgevoerd. Een gemiste kans.

1234

FOTOGRAFIE: Erik Luyten   Gertjan van der Loo  

1234567
Endless Boogie foto Le Guess Who? 2011 Endless Boogie foto Le Guess Who? 2011 Endless Boogie foto Le Guess Who? 2011 Nisennenmondai foto Le Guess Who? 2011 Nisennenmondai foto Le Guess Who? 2011 Nisennenmondai foto Le Guess Who? 2011 Nisennenmondai foto Le Guess Who? 2011 Endless Boogie foto Le Guess Who? 2011 Endless Boogie foto Le Guess Who? 2011 Endless Boogie foto Le Guess Who? 2011 Endless Boogie foto Le Guess Who? 2011 Stephen Malkmus and The Jicks foto Le Guess Who? 2011
 
1234567
 
festival logo

IK ZIE U GRAAG 2011Vol trots kondigt Mezz in Breda de derde editie aan van Ik Zie U Graag....

festival logo

CROSSING BORDER ANTWERPEN 2011 Literatuur, muziek, film en beeldende kunst centraal stonden centraal op...