VERSLAG: North Sea Jazz 2006

Festivalinfo was aanwezig op North Sea Jazz 2006 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 24 foto's.

VERSLAG:

123

North Sea Jazz, vrijdag

Natuurlijk is de belangrijkste gebeurtenis in North Sea Jazz-land dit jaar de verhuizing van Den Haag naar Rotterdam. Beloftes over een betere bereikbaarheid van de zalen aan de ene kant en zorgen over het verlies van de zo kenmerkende sfeer aan de andere; we kunnen het eindelijk zelf beoordelen. Het Ahoy-complex voldoet redelijk aan de verwachtingen. Het is ruimer en de grote Nile-zaal is vooral koeler dan de Statenhal. Helaas is het ook in Rotterdam soms dringen om naar een van de vele zalen te komen. Verder is het nog steeds een goed festival met ruime keus aan artiesten, goed geluid en lekker eten.

Jamiroquai geeft een zeer gelikte en eigenlijk perfecte voordracht van zijn hits. En meer dan dat is het ook niet. Van begin tot eind is de show volledig ingestudeerd waardoor de poppy soul en funk van Jay Kay eigenlijk best een beetje saai wordt.

Brad Mehldau, inmiddels uitgegroeid tot een grootheid als het gaat om piano-improvisaties, is gelukkig weer van de partij dit jaar. In een grotere zaal dan vorig jaar is het ademloos luisteren naar zijn versies van 'Wonderwall' van Oasis en 'Black Hole Sun' van Soundgarden. De covers afgewisselt hij af met eigen composities, allemaal zonder titel. Enig minpuntje is dat zijn vleugel tot twee keer toe kapot gaat. Maar verder: top!

Wederom presenteert George Duke zich op North Sea Jazz als één van de meest veelzijdige artiesten op aarde. Er is vrijwel geen genre waar deze man niet mee aan de haal gaat. En dat doet hij goed! Vooral zijn nog erg jonge drummer steelt de show tegen het einde. Deze jongeman is simpelweg niet te houden en de band kan er hartelijk om lachen.

Keurig netjes op tijd zit Randy Newman achter zijn vleugel op het podium van de Amazon. En keurig netjes op tijd begint hij te spelen. Minder netjes op tijd is het publiek, dat door de enige ingang gedurende het eerste kwartier van het optreden nog binnen komt druppelen en op zoek gaat naar zijn/haar stoel. Daardoor komen klassiekers als 'Birmingham' en 'Short People' niet volledig tot zijn recht. Als het publiek eenmaal gezeteld is, wordt dit volledig goed gemaakt. Zijn satirische teksten, kenmerkende stem en de mooie verhalen over de oorsprong van zijn liedjes maken het tot een geslaagd optreden.

Het optreden van Candi Staton wordt ondanks haar wederom gereanimeerde hitje 'You got the Love' slecht bezocht. De nummers zijn behoorlijk funky, maar echt indruk weet ze niet te maken. Wellicht dat ze in een kleinere zaal dan de grote Maas-zaal beter tot haar recht was gekomen.

Buddy Guy speelt de blues in zijn rauwste vorm. Scheurende gitaren en zijn soms kreunende, maar even vaak krijsende stem zetten de grote zaal in vuur en vlam. Pure energie spat van het podium af en dat terwijl hij toch zeker niet meer de jongste is.

123

FOTOGRAFIE:

12
Branford Marsalis foto North Sea Jazz 2006 Richard Bona foto North Sea Jazz 2006 Roy Hargrove foto North Sea Jazz 2006 Stanley Clarke foto North Sea Jazz 2006 Till Bronner foto North Sea Jazz 2006 Céu foto North Sea Jazz 2006 DJ John foto North Sea Jazz 2006 Stanley Clarke foto North Sea Jazz 2006 Erykah Badu foto North Sea Jazz 2006 Erykah Badu foto North Sea Jazz 2006 George Duke foto North Sea Jazz 2006 Irma Thomas foto North Sea Jazz 2006
 
12
 
festival logo

DOUR 2006Terwijl de inwoners van Dour (provincie Henegouwen in Zuid-België) het...

festival logo

POWERFEST - 2 JULI 2006 Meteen na Sounds of the Underground staat er met Powerfest weer een...