VERSLAG: Eurockéennes 2012

Dag 1: vrijdag 29 juni 2012

Duizenden West-Europeanen trekken jaarlijks naar het voormalige Oostblok voor o.a. Sziget, Exit Festival en Open'er en er wordt zelfs even gesproken over een crisis voor de West-Europese evenementen, maar ook Eurockéennes in Frankrijk is langzaam uitgegroeid tot één van de grootste openluchtfestivals van Europa. De festivalbezoekers worden verwelkomt op het schiereiland van een natuurreservaat in Malsaucy, een aantal kilometers van Belfort, voor drie (halve) festivaldagen. Eurockéennes heeft vanwege de datum een grote overlap met de Rock Werchter-programmering en zelfs met het Franse, bekendere, broertje Main Square Festival.

De Engelse soulzanger Michael Kiwanuka heeft met zijn vijf bandleden een soort mini-podium gemaakt op het grote plateau. De 24-jarige heeft zijn bandleden graag dicht op elkaar geplakt. Kiwanuka heeft momenteel een grote hit met ‘Home Again’ en staat hierdoor ook op bijvoorbeeld Rock Werchter en North Sea Jazz, maar vandaag blijft iedereen vrij nuchter tijdens de zomerse en swingende nummers. De BBC's Sound of 2012-winnaar staat vandaag te spelen voor een klein publiek en ook de frontman lijkt niet erg enthousiast. Misschien dat hij nog een kater heeft, want de zonnebril is verder overbodig met de reeds verdwenen zon.

Indierockband The Kooks is nog altijd aan het touren rond het derde studioalbum, maar Luke Pritchard en zijn mannen moeten het ook vandaag hebben van de oudere hitsingles. Ook de zanger zegt dat het optreden eigenlijk pas echt kan beginnen wanneer ‘Sofa Song’ als derde wordt ingestart. De feestnummers waarbij de frontman zijn gitaar afstaat en met enkel een microfoon rondspringt, zijn eigenlijk de beste. Maar de groep houdt van variatie en ‘Jackie Big Tits’ en ‘Seaside’ worden met enkel een akoestische gitaar gespeeld, omdat de zanger vindt dat zijn bandleden ook recht hebben op een biertje.

In Nederland en België doen ze een clubshow, maar in Frankrijk staan ze op zowel Main Square Festival als Eurockéennes geprogrammeerd; The Mars Volta. De Amerikanen kwamen onlangs met de zesde plaat Noctourniquet en zijn eigenlijk nog meer buiten de lijntjes gaan kleuren. ‘Sorry dat we jullie feestje komen verpesten’, roept Cedric Bixler-Zavala halverwegen het optreden. De groep heeft besloten om geen makkelijke greatest hits-set te spelen en vult het met moeilijke a-ritmische blues. De experimentele band ziet steeds meer publiek verdwijnen en verlaat ook zelf vijftien minuten eerder het podium. The Mars Volta is nooit een festivalband geweest.

Het is ondertussen middenacht en terwijl iedereen graag zou willen dansen om de eerste festivaldag met een groot feest te beëindigen, heeft de organisatie voor mysterieuze synthwave gekozen. Het trio van Factory Floor mag de laatste noten over het festivalterrein laten schetteren. De groep staat in Nederland op kleine festivals als Motel Mozaïque en London Calling en is vandaag gewoonweg verkeerd geprogrammeerd als dagafsluiter. De dame en heren maken industriële elektronische muziek, voornamelijk met live-instrumenten, en aan de podiumpresantatie kan nog veel gesleuteld worden. Het drietal weet vandaag iedereen naar zijn tent te spelen en een grote rij voor de pendelbussen is het gevolg.