VERSLAG: Festival DeBeschaving 2006

deBeschaving, deel 2

Niet veel later is het tijd voor Osdorp Posse op het buitenpodium deBekroning. De nederhoppers van het eerste uur weten nog steeds een flink publiek te verzamelen. Frontman Def P. roept meerdere malen dat Osdorp Posse vanmiddag zal zorgen voor wat ‘analoge hiphop’. Deze rauwe stijl leent zich prima voor het vette Amsterdamse accent waarmee de teksten doordrenkt zijn. Net als Pete Philly, waagt Def P. zich aan een freestyle rap waarvoor het publiek onderwerpen mag soufleren. Van de woorden ‘luchtballon’ en ‘Kluivert’ weet de frontman aardig wat te maken, maar of het nodig is dat Kluivert drie keer uit deze denkbeeldige luchtballon wordt gegooid? De voorste rijen in het publiek vinden het in ieder geval prachtig, blijkens de vele handen en het gejoel. Volgens Def P. is het na een uur spelen echter tijd om te gaan, omdat ze die avond nog een optreden hebben. Met de hit ‘Origineel Amsterdams’ nemen de mannen dan ook op tijd weer afscheid.

Na de agerende nummers van Osdorp Posse, is het op het Excelsior-podium deBeleving tijd voor wat zonnige muziek van Lefties Soul Connection. Ook het weer lijkt deze verandering in het programma te volgen, want het klaart spontaan wat op. De gitarist verschijnt op het podium met een t-shirt waarop met grote letters de naam van de band staat gedrukt. Deze extra reclame heeft de band echter niet nodig. Lefties Soul Connection staat inmiddels bekend om optredens die garant staan voor een flinke portie funk en soul. Ook vandaag spat de positieve energie weer het podium af. Het publiek laat zich de karakteristieke orgelklanken goed smaken en zet het algauw op een dansen. Tegen het einde van de show kondigt zanger Onno nog een Shocking Blue-cover aan. Gelukkig weten de mannen van Lefties Soul Connection het nummer een geheel eigen draai te geven, waardoor de cover zeker geen domper is na een wervelend optreden!

Vanuit deBeleving kun je met een schuin oog de activiteiten op het buitenpodium in de gaten houden. Zodra de soundcheck voor Zita Swoon op dit podium dus achter de rug is, stroomt het publiek dan ook massaal naar dit podium. De avond begin al te vallen en het schemerdonker past perfect bij de sprookjesachtige muziek van deze Belgische band. Misschien moeten we het waarom van het witte, plastic konijn bovenop de speakers op het podium ook in deze hoek zoeken? Samen met de roze outfit van zanger Stef Kamil Carlens en de damp die je in het tegenlicht van het podium ziet opstijgen, ziet het geheel er echter fantastisch uit. Zita Swoon is tevens een band die flink uitpakt qua instrumentarium. Zo staat er naast de drums nog een uitgebreide ritme-sectie en staat er naast de drie keyboards aan de zijkant van het podium nog een vierde in het midden, die de basgistarist onder zijn hoede heeft. Het podium is hiermee al aardig gevuld, maar in de ruimte die rest staan de contrabas-speler, twee achtergrondzangeressen en natuurlijk de zanger/lead-gitarist zelf, die gedurende het optreden overal tussendoor loopt. De show zelf geeft een mooi overzicht van het repertoire van de band. Het volume had echter wel iets omhoog gekund. Recht voor het podium is het geluid vrij aardig, maar meer naar de zijkant van het podium, lijkt het geluid en daardoor de vele fijne nuances in de muziek, te vervliegen.