VERSLAG: Jeroen Verdel Rob van der Zwaan
Verslag van vrijdag
Tot onze grote droefenis trad een technisch probleem op met onze (geleende) digitale camera. Hierdoor bleken alle 350 door mij gemaakte foto's van Bospop en Dynamo verloren te gaan. Zodoende zijn er geen foto's van de Bospop vrijdag. Dankzij Pauline gelukkig wel van de zaterdag.
Jeroen
VRIJDAG
Het is populair te zeuren over Di-rect. De manier waarop de band als tieneridolen in de media worden gezet is natuurlijk ook wel een beetje fout. Maar als je naar de muziek en podiumpresentatie kijkt, dan zie je dat deze drukte in de media niet helemaal voor niks is. Als je langs de eerste tien rijen jonge gillende meisjes kijkt, dan zie je gewoon vier jonge gozers met veel talent en goede nummers.
Van Dik Hout is een van de succesvolste Nederlandstalige groepen. Ook op Bospop zijn zij publiekstrekker. De band laat een uitgebalanceerde mix vanoude en nieuwe nummers horen. Bij de nieuwe nummers wordt iets vaker gebruik gemaakt van de synthesizer en dat is zeker geen slecht idee. Voor Van Dik Hout's nieuwe singel ""een stip aan de hemel"" is zelfs Kirsten helemaal naar Weert afgereisd. Wij als publiek kunnen dan natuurlijk zeer
waarderen.
Het is mooi weer en dan gaan de nummers van Venice er extra lekker in. De
Calafornische band is hard op weg publiekslieveling van Bospop te worden. Na een succesvol optreden vorig jaar doen ze dat dit jaar nog eens dunnetjes over. De band laat werk horen van hun nieuwe album ""Welcome to the rest of your life"", dat eind deze zomer gaat uitkomen. De stijl van Venice blijft hetzelfde (mooie meerstemmige harmonieuze popliedjes) en ik zie ook geen reden waarom ze dat zouden veranderen.
""The best of two worlds"". Zo zou je Def P & The Beatbusters het best kunnen omschrijven. Voeg daar de spetterende podiumpresentatie (kleurige blouses) en een paar hitjes die iedereen mee kan rappen aan toe en je hebt de ideale festivalband. Wat problemen met geluid op Bospop kunnen daar niks aan veranderen. De zegetocht langs de Nederlandse festivals gaat maar door.
Het optreden van Willy Deville en zijn band is de eerste van de écht grote namen, die deze vrijdag tot zo een succes maken. Een percussionist met een stel bongo's in zijn drumkit, een staande bas, een zittende gitarist/mandoline speler en twee donkere zangeressen die bij vlagen bijna gospelachtig zingen zijn de perfecte ondersteuning. Aanvankelijk met zijn haar in een staart en lurkend aan een sigaretje, later gooit Willy het haar los en komt tijdens een voortreffend staaltje mondharmonica zelfs van zijn kruk af. Vrijwel elk nummer wisselt de rhythm and blues grootheid van instrument. Mooie muziek om bij de langzaam zakkende zon van te genieten.
Toto doet vandaag speciaal een eenmalig Nederlands optreden. Dit zal ongetwijfeld invloed op de prijs voor de kaartjes gehad hebben. Het bovengemiddeld draagkrachtige Bospop publiek (want gemiddeld relatief oud), heeft echter geen reden tot klagen. De enorm getalenteerde en doorwinterde muzikanten doen zichtbaar en hoorbaar hun best. Het vertrokken gezicht van de bassist is een lust voor het oog. Dankzij het ontbreken van wind is het geluid erg goed voor een openlucht optreden. De set duurt vijf kwartier en naast de onvermijdelijke knallers “Africa”, “I can't stop loving you” en “Hold the line” is er ook ruimte voor een covertje; “Could you be love” wordt gespeeld en aan UB40 opgedragen.
FOTOGRAFIE: Pauline Bok
DYNAMO OPEN AIR 2002Het leek er op alsof het feest dit jaar weer niet doorging. Gelukkig biedt de...
MTV 5 NIGHT STAND Na de welbekende bierreclame was ik erg benieuwd hoe de Heineken Music Hall...