VERSLAG: Motel Mozaique 2014

Festivalinfo was aanwezig op Motel Mozaique 2014 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 125 foto's.

VERSLAG: Mabel Zwaan  

12

Motel Mozaïque dag 1

Rotterdam: de stad die het perfecte decor vormt voor een realistische science fiction film. In dé futuristische hoofdstad van Nederland fladderden op 4 en 5 april de bands van de toekomst rond tussen de HD schermen aan de moderne flats, de gigantische opblaasvarkens en de moderne kunst door. Afgelopen weekend vond de 14e editie van het Motel Mozaïque festival plaats. Dit festival van de toekomstmuziek en de beloftes heeft in het verleden al onder andere Mumford and Sons, Angus & Julia Stone, Ben Howard, The Shins en The Kills hun eerste stappen in Nederland laten zetten. Dit jaar hebben onder andere Kurt Vile, Ásgeir, Daryll-Ann, George Ezra, Temples, Jonathan Wilson, Erlend Øye en Girls in Hawaii de elf podia verspreid door het centrum van Rotterdam gevuld.

3voor12 verzorgde ook dit jaar weer speciale, gratis te bezoeken sessies. Op vrijdag 4 april vonden deze plaats in het gloednieuwe toekomsthoofdkwartier van Rotterdam: het Nhow Hotel. Op de zevende verdieping van dit indrukwekkende gebouw zouden de hele middag de nieuwste internationale talenten spelen, met de IJslandse Ásgeir als afsluiter. Deze sessie werd afgelast, maar de rockers van Gentlemen vervangen hem moeiteloos. Vijf heren in creatieve overhemden, goede kapsels, geweldige baarden, kleurrijke skinny jeans en fancy schoenen om het af te maken. Drie nummers lang vullen deze verloren Britse broertjes van DeWolff de lounge met uitzicht op de Erasmus Brug met hun krachtige muziek. Galmende synthesizers, gillende gitaarsolo’s, dreunende drums en het klassieke rauwe rockgeluid vormen ook het perfecte recept voor hun optreden in Rotown diezelfde avond.

Na tien jaar weg geweest te zijn is één van de meest gewaardeerde indie bands van Nederland weer terug: the one and only Darryl-Ann. Naast alle jonge gasten met volle haarbossen op het festival vallen de vergrijsde en kalende Nederlanders een beetje uit de toon, maar qua enthousiasme sluiten zij zich perfect aan. In de Rotterdamse Schouwburg laten ze het ene pakkende indienummer naadloos overvloeien in de volgende. De professionaliteit en energie stralen van het optreden af. Om maar even in de taal van gitarist Anne Soldaat te praten (de Ann van Daryll-Ann) de band is ‘Born to Perform’. Jelle Paulusma en Anne Soldaat hebben de vocals netjes verdeeld en de gitaarsolo’s die regelmatig door de zaal galmen benadrukken het niveau van de band. Dat de nummers nauwelijks van elkaar te onderscheiden zijn, stoort niet. Dit maakt het tot een goed lopend geheel. Toch duurt de show nét iets te lang om het spannend te houden. Het beste optreden van de band mogen we het ook niet noemen, maar leuk was het wel.

Met slechts een TV die ruis laat zien, een schemerlamp, twee gitaren, één banjo en een pianokruk betreedt Kurt Vile zonder zijn Violators het podium van de Rotterdamse Schouwburg. We zijn met een paar honderd man op visite in de jaren 70 huiskamer van Vile voor een XXXXL huiskamerconcert. “Hello” zegt de man met zijn golvende haren, Adidas jack en sportschoenen. Hij ploft neer en zet Smoke Ring For My Halo in. Direct wordt de zaal opgezogen door zijn ellenlange, slepende nummers die rustig voorbij kabbelen. Kurt Vile maakt geen geleidelijke muziek waar je één, twee, drie invalt maar deze imperfectie maakt het optreden perfect. In het publiek wordt gevraagd om nog twee nummers, na er één gespeeld te hebben verdwijnt hij onder luid applaus en met fladderende handjes van het podium. Een seconde later komt hij met zijn gitaar terug rennen voor zijn laatste, beloofde nummer. Met Baby’s Arms sluit hij zijn gigantische huiskamerconcert af. Dat zelfs de diehard fans driekwart van de nummers uit zijn gigantische repertoire niet kennen, daar komt deze man met gemak mee weg. Ook het contact met het publiek blijft bijna helemaal uit. Maar dit geeft niet, helemaal niet. Dit is geen show, dit is een beleving. De beste beleving die er op Motel Mozaïque 2014 te zien was.

In de oldskool grote zaal van de Gouvernestraat komt Temples met hun debuutalbum Sun Structures in petto het podium op. Deze mannen van één van de meest besproken indiebands van dit jaar lijken met hun bizarre kleding en creatieve kapsels van een andere wereld te zijn. Een wereld waarin je altijd een beetje twijfel houdt met welk geslacht je te maken hebt, een bevolking die kleur en glitters moeiteloos over laten gaan in duistere muziek met onweerstaanbare gitaarriffjes. Met hun buitenaards muzikale krachten toveren ze het publiek om in een dampende, dansende massa met een enkele moshpit. De muziek steekt geweldig in elkaar en de band is ongelofelijk op elkaar ingespeeld. Ze eindigen met Shelter Song, een goed einde van de eerste dag Motel Mozaïque.

12

FOTOGRAFIE: Gertjan van der Loo   Anja de Bruijn  

1234567891011
Eagulls foto Motel Mozaique 2014 Eagulls foto Motel Mozaique 2014 Eagulls foto Motel Mozaique 2014 Victim Victim foto Motel Mozaique 2014 Victim Victim foto Motel Mozaique 2014  foto Motel Mozaique 2014 The Sweet Release of Death foto Motel Mozaique 2014 The Sweet Release of Death foto Motel Mozaique 2014  foto Motel Mozaique 2014 Temples foto Motel Mozaique 2014 Temples foto Motel Mozaique 2014 Temples foto Motel Mozaique 2014
 
1234567891011
 
festival logo

ROADBURN 2014 - DAG 1Roadburn Festival, waar mannen met baarden naar heavy, stoner, doom, en...

festival logo

MTV 5 NIGHT STAND Na de welbekende bierreclame was ik erg benieuwd hoe de Heineken Music Hall...