VERSLAG: Rhythm & Blues Night

VERSLAG: Karst Jaarsma  

Rhythm & Blues Night

De Rhythm & Blues Night heeft altijd de blues in de breedste zin van het woord geprogrammeerd. Vanavond bewijst de organisatie dat met wederom een line-up om u tegen te zeggen. De gehele avond staat gevuld met acts die zich reeds bewezen hebben, aan de wieg staan van nieuwe substromingen of die alles in zich hebben om toekomstige muzikale legendes te worden. Alle acts hebben als gemeenschappelijke deler ergens in hun muziek de blues.

De avond opent met oudgediende Doug Macleod . De 68 jarige troubadour bracht een jaar geleden nog een ijzersterk album uit. Vanavond blijkt hij gemakkelijk het publiek om zijn vinger te kunnen winden. Zijn nummers hebben een ijzersterke spanningsboog. De verhalende manier van zingen, in deltablues stijl, boeit continu. Dit, in combinatie met zijn charme en gevoel voor humor, maakt Doug de ideale opwarming van de avond.

In de grote zaal is het dan tijd voor de eerste headliner. Daar maakt Jonny Lang namelijk zijn opwachting.De muzikant mocht het podium al delen met The Rolling Stones, Aerosmith en BB King. Vanavond bewijst hij over een gouden strot te beschikken. Ook gitaartechnisch maakt Lang indruk. Zijn rocknummers zijn doorspekt met blues- en gospelinvloeden. Sommige momenten lijkt Jonny Lang te hard geforceerd keiharde rock te willen spelen. Dit komt niet over en daardoor maken de rustigere nummers veel meer indruk. De cover van Tinsley Allis zijn ‘A Quiter Never Wins’ voelt als een verademing. De slowblues bezorgt bij menig aanwezige kippenvel. Ook de traditionele gospelopset van ‘That Great Day’ vormt een hoogtepunt.

Aangezien Lang nog maar 33 jaar oud is heeft hij nog alle tijd om het tot de status van blueslegende te schoppen. Hetzelfde kan gezegd worden van Derek Trucks. Hoewel slechts een jaartje ouder dan Lang is hij nu al onbetwist een van de beste slidegitaar spelers van deze wereld. Samen met zijn echtgenote Susan Tedeschi heeft hij de Tedeschi Trucks Band opgericht. Dat levert een tien man sterk rockgezelschap. De band lijkt duidelijk klaar voor de grote zalen.

In indrukwekkende sneltreinvaart bouwen de muzikanten een feestje. Susan Tedeschi maakt indruk met haar gospelstem, achtergrondzanger Mike Mattison heeft een fluwelen stem die regelmatig in de hoofdrol mag schitteren en de twee drummers hebben er duidelijk plezier in. Iets wat bij Tedeschi en Trucks zelf minder makkelijk te peilen is. Dat deert echter niks. Het optreden doet, door de snelle wisseling van vocalisten, denken aan Santana. De blues, soul en funkmix wordt echter volledig gedragen door Derek Trucks. Met zijn slidetechniek bespeelt hij de gitaar zoals geen ander kan.

Tijd om bij te komen is er eigenlijk niet. De Tedeschi Trucks Band vertoont overlap met JJ Grey & Mofro . In de kleine zaal bewijst de zanger ook een gouden toekomst voor de boeg te hebben. Het gaat er allemaal een stuk minder georganiseerd aan toe op het podium, de heren hebben er echter wel dikke lol in. De stem van JJ Grey doet aan het Motown geluid denken. In combinatie met de rock ’n roll van de band kan er al snel een dansje gemaakt worden.

Pokey LaFarge kan niet uit Nederland, en al helemaal niet uit Groningen, weggesleept worden. Voor de zesde keer sinds 2011 weet de Amerikaan de weg naar de stad te vinden. Hoewel een veilige keuze, bewijst hij vanavond nooit te vervelen. De band voert naar voorbije jaren met haar mix van ragtime, swing en bluesmuziek. Inmiddels aangevuld met twee blazers lijkt ze klaar voor de grotere zalen. Wellicht is de grote zaal van de Oosterpoort echter iets te hoog gegrepen. In langzaam tempo loopt de zaal, tot groot ongenoegen van Pokey, leeg. Of dit door de setlist met overheersend onbekende nummers, het late tijdstip of moeheid met het fenomeen Pokey LaFarge komt blijft onduidelijk.

Met een Big Bill Broonzy cover, waarin Pokey slechts begeleid wordt door de staande bas en blazers, tekent LaFarge voor een van de vele hoogtepunten van deze avond. De Rhythm & Bluesnight beleeft een verrassende en ijzersterke avond. Rennend vlieg je als bezoeker van het ene hoogtepunt naar het andere. Dan is het alleen jammer dat alle bandjes die je zo snel niet mee kon pakken ook ongetwijfeld hoogtepunten waren.

 
festival logo

NEUROTIC DEATHFEST 2014 - DAG 3Op de afsluitende dag van Neurotic ligt het tempo iets lager, naast het...

festival logo

NEUROTIC DEATHFEST 2014 - DAG 2 Na het succes van de eerste dag NDF 2014, gaat dag twee hier dik over heen....