VERSLAG: Motel Mozaique 2007

Vrijdag 13 april

Met de sluiting van de Rotterdamse Nighttown afgelopen zomer – waarvan de heropening nog altijd niet in zicht is – had het jaarlijkse festival Motel Mozaïque onvermijdelijk te maken met een locatieverandering. Gelukkig zijn er in het centrum van Rotterdam nog wel meer locaties te vinden die geschikt zijn voor dit meerkunsten festival. Met de toevoeging van Lantaren/Venster was het zelfs mogelijk om nog een dimensie toe te voegen: die van de bewegende beelden, film dus. Aan David Kleijwegt de eer om een mooi rijtje films op het programma te zetten. The Eternal Children, over CocoRosie, Antony, Vashti Bunyan en Devendra Banhart staat op het programma. David Kleijwegt vloog de Verenigde Staten door voor deze film, die een beeld geeft van wat de ‘freakfolk’ beweging wordt genoemd. Met de Beautiful in Beaufort Wes over de Zuid-Afrikaanse dichter en singer-songwriter Gert Vlok Nel en I Am Trying To Break Your Heart over de Amerikaanse band Wilco is dit niet de enige documentaire die op het filmprogramma staat. Maar dat niet alleen. Op Motel Mozaïque gaat de nieuwe film van David Lynch, Inland Empire, in première. Een filmprogramma om trots op te zijn.

Motel Mozaïque. Een combinatie van verschillende kunstvormen, waarbij de nadruk op muziek ligt. Beeldende kunst valt te bewonderen in TENT., tijdens Motel Mozaïque vindt hier ook het muzikale opwarmertje plaats op VPRO’s 3voor12 podium. Artiesten geven hier korte optredens, die regelmatig nog kort van tevoren gewijzigd worden. Op vrijdagmiddag wordt Gruff Rhys vervangen door Subhuman en komt The Strange Death of Liberal England in plaats van Deerhoof een optreden geven. Fuck The Writer staat tussen twee voorgenoemden in geprogrammeerd en omdat hij alleen op het 3voor12 podium speelt is zijn hele Rotterdamse vriendengroep aangerukt om hem te komen bewonderen, wat leidt tot een ontspannen sfeer en grapjes richting de zaal. Hij durft er zelfs aan het einde van het optreden nog een nieuw nummer tegenaan te gooien en hoewel hij hierbij af en toe wel vastloopt komt hij er zonder kleerscheuren vanaf. Een reactie uit het publiek is zelfs, “Ik vond dat laatste nummer eigenlijk wel het leukste.”

The Liberal Death of… nee, The Strange Liberal… The Strange Death of Liberal England. Erg makkelijk blijft de naam niet hangen. Wordt omschreven als een combi tussen The Arcade Fire en Godspeed You! Black Emperror, maar de vonken vliegen er nog niet echt vanaf vanmiddag. Door het totale gebrek aan zichtbaar enthousiasme mist de band uitstraling.

Opener in de Grote Schouwburgzaal is A Silver Mount Zion. Denk hierbij aan veel snaren – violen, gitaren, cello, contrabas – en een grote bos haar die praat. Eén grote geluidsvibratie, een meerstemmig crescendo, zonder duidelijke lijn. In Off_Corso, een andere toegevoegde festivallocatie, timmert !!! even later wel lekker door. Tot nu toe leek het festival nog redelijk rustig, maar kennelijk is iedereen toegestroomd om deze heren als een gek op het podium tekeer te zien gaan, want het is stampvol en snikheet. Echt ruimte om mee te bewegen op de dansbare punkfunk van deze band is er niet bij. Terug in de Schouwburg, ditmaal in de kleine zaal, wordt de uitgevallen J. Tillman vervangen door de tweemansband The Moi Non Plus. Gitaar, zang en zeker ook drum, super strak, doet hier en daar denken aan Liars.

Eén van de laatste bands van de avond is het Amerikaanse Deerhoof, dat in Lantaren/Venster op het podium staat. Een brede zaal en een vrij laag podium, zorgen er samen met het toegestroomde publiek voor dat de band niet vanuit de hele zaal te zien is, Deerhoof zorgt er in ieder geval voor dat ze goed te horen zijn. De Japanse vocaliste en bassiste, de gitarist en de ADHDrummer, die op CD nog wel eens subtiel en lieflijk klinken, gaan hier voor het harde werk. Gekte, chaos en noise overheerst.