VERSLAG: Motel Mozaique 2007

Zaterdag 14 april

Zaterdagmiddag, een prachtige middag om buiten te zijn, maar er staan ook een aantal leuke bandjes op het programma in TENT. en zo verkiezen toch redelijk wat muziekliefhebbers het 3voor12 podium boven de zon.

Stond vorig jaar CocoRosie nog in de overvolle Grote Zaal van de Schouwburg, dit jaar staat Bunny Rabbit op het programma van Motel Mozaïque. Zij tourde als human beatboxer mee met de zusjes Casady en vond het nu tijd voor een soloplaat. Het programmaboekje waarschuwt “hou er rekening mee dat Bunny Rabbit zichzelf ziet in de grote Amerikaanse traditie van Jezus, Abraham Lincoln en Whitney Houston.” Ze heeft duidelijk een hoge pet op van zichzelf. Naast de referentie met CocoRosie, is in dit stoere meisje in een kort rokje en een rode panty ook wel een Princess Superstar te herkennen. Toch krijg ik het gevoel dat ze zich heel erg probeert waar te maken en gek staat te doen om het gek doen, zodat ze maar genoeg opvalt. Fixkes doet het hierna wat relaxter. Fixkes pretendeert niet geweldig te zijn, Fixkes maakt gewoon fijne, zomerse popmuziek. Ze komen uit Antwerpen en zingen in dat leuke Belgische taaltje. Over lievelingsdieren bijvoorbeeld, of een geinige cover van Doe Maars 'Watje'.

Ze is Zweeds, ze heet Frida Hyvönen, is net zo blond als je van een Frida zou verwachten en opent vanavond in Lantaren 2, een kleine, oplopende theaterzaal in Lantaren/Venster. Ze speelt piano, zingt en vertelt grappige verhaaltjes, verklaart de liefde aan appels en woonde in Zweden in een commune vertelt ze. Ik stel me Festen-achtige taferelen voor en luister naar een meisje dat net zo grappig klinkt als Regina Spektor en net zo lieflijk als Mirah. Haar nummer 'Madrid' is hilarisch!

De zelfde plek even later, weer zo’n wereldvrouw. Larkin Grimm heet ze, geboren in uitlopers van de Appalachian Mountains. Een ruig gebied en Larkin heeft wel wat weg van een wildebras. Gitaar, de Appalachian dulcimer en haar in netpanty gehesen enkel, waaraan een bellenkoord hangt te rinkelen, vormen de bescheiden begeleiding voor haar prachtige, sterke en enigszins donkere stem. Sfeervolle folkmuziek. Duidelijk in goede stemming, geeft ze zowaar nog een toegift, maar daarna is het genoeg geweest en moeten we allemaal gaan kijken bij haar vrienden van Akron Family. Stond deze band een jaar geleden nog in een amper halfvolle zaal van Nighttown, toen ze tegenover CocoRosie op het programma stonden, Lantaren 1 is overvol en warm. Dat wordt alleen maar warmer tijdens het optreden van deze vier mannen, die allemaal in meer of mindere mate haar op hun gezicht hebben, baarden en snorren. Ze beginnen snoeihard, maar laten horen dat ze ook heel subtiel kunnen spelen en prachtig meerstemmig kunnen zingen. Buiten staat een rij, terwijl binnen een publiek wordt opgezweept om mee te zingen, gekken dansjes te doen en op het podium te komen staan zonder dat het ook maar een moment gaat vervelen.

Camera Obscura viel al wat tegen toen ze in TENT. speelden, maar omdat de laatste CD 'Let’s Get Out of this Country' zo leuk klinkt, ga ik toch weer kijken. Veel beter is het helaas niet, het lukt de Glasgowse band niet om hun enigszins truttige, grappige pop leuk te brengen. Ze lijken moe te zijn en het optreden is daardoor enigszins slaapverwekkend.

Een goede reden om nog even een kijkje te nemen bij Patrick Wolf, in de Grote Zaal van de Schouwburg. Twee jaar geleden speelde hij nog met alleen een drummer, die in een hoekje van het podium was weggemoffeld, nu heeft hij een hele band bij zich. Meneer Wolf achter een gigantische vleugel, band ernaast, in eenzelfde setting speelde een paar jaar geleden Antony met zijn Johnsons. Ik denk dat ik Patrick Wolf zonder band toch indrukwekkender vond, maar aan de reacties van mensen die het hele optreden hebben gezien te horen, valt er nu ook niets te klagen.

Inmiddels is het tijd om in Rotown te gaan dansen bij Simian Mobile Disco. Pakkend, luchtig en energiek. Al met al een prima show die je weer uit de vermoeide roes haalt.

Een nadeel van de huidige locaties van het festival, is dat deze op grotere loopafstand liggen dan Nighttown en Schouwburg van elkaar verwijderd zijn. Hierdoor ga je minder snel heen-en-weer-en tussen verschillende zalen, waardoor je wellicht wat minder optredens ziet, maar uiteraard ook wat meer rust hebt om die optredens uit te zitten. Een nadeel is wel dat je wat meer op zichzelf staande feestjes krijgt, omdat bijvoorbeeld Rotown al snel een kwartier lopen van Off_Corso is. Het is dan ook een geweldig geluk, dat het dit weekend prachtig weer was, anders was het stukken lopen tussen de verschillende zalen lang niet zo fijn geweest.

Elk jaar denk ik het weer. Wat een leuk festival is dit toch. Op de één of andere manier krijgt de organisatie het steeds weer voor elkaar om acts op het festival te krijgen die je eigenlijk al eens wilde zien en een aantal verrassingen, leuke muzikanten, waarvan je nog niet wist dat je ze wilde zien. Wederom, petje af!