VERSLAG: Dour Festival 2015 - Vrijdag

Dour vrijdag

Dag drie wordt gestart door Wuman. Een viertal dat muziek maakt wat enigzins te omschrijven is als zweverige electropop. Voor het optreden is 'Le Labo' net als de dag ervoor al op sauna temeratuur, ondanks dat er slechts twintig aanwezigen zijn. Gedurende het optreden wordt het geleidelijk drukker, maar erg strak klinkt het allemaal niet.

De eerste keer las ik 'Wolves Cream' en ik keek raar op. Wolves Scream is de naam van wat mij betreft een van de leukste ontdekkingen uit België van de afgelopen jaren. De band speelt melodieuze hardcore, en live omvat de show breakdowns, hardcore moshing en een zanger die niet bang is om zelf het publiek in te springen.

In het enorme affiche zitten een paar Nederlandse acts verwerkt. Eén daarvan is John Coffey. 2015 is het jaar waarop niemand meer om de band heen kan. Dat de tent lang niet vol is houdt de band niet tegen om het publiek te laten bewegen. De band weet het publiek zover te krijgen dat men massaal ophoopt aan de zijkant van de tent, om vervolgebs de totale op elkaar geplakte menigte rennend en vliegend naar de andere kant rent, met een moshpit zo groot als de tent tot gevolg. Machtig optreden van een ijzersterke band. Ga ze zien deze zomer, ze komen in elke hoek van het land.

De Amerikaanse deathmetal formatie The Black Dahlia Murder staat voor het eerst op Dour. In het begin heeft de geluidsman wat moeite met de geluidsmuur die deze heren neer zetten, maar al snel klinkt de band zoals we gewend zijn. De halfvolle tent vind het allemaal best en gaat uit hun plaat. Het kan voor het publiek niet hard genoeg.

Bij aftrap van de Franse formatie Lofofora staat de tent vol. Het meerendeel van de bezoekers is Franstalig dus dat is niet heel gek. Muzikaal is het echter niet bijzonder wat wordt neergezet. De band was er in de jaren 80 als een van de eersten bij om hiphop en rap te vermengen met metal, maar anno 2015 klinkt het gedateerd.

Terug in 'de sauna' staat Mugwump. Een dj, een vj, een bassist die op Peter Steele lijkt en een zingende gitarist. Buiten de erg matige zang wordt er een aardige electro/house show neergezet, maar er zijn teveel technische fouten bij zowel bassist als gitarist.

Op mijn tijdschema stond Sunn O))) al maanden vooraf aangestreept om te gaan kijken. Maar dan komt het Belgische Humo ineens met een geweldige tip. Superpoze is een van de grootste talenten op het gebied van neoklassieke ambient, vergelijkbaar met Jon Hopkins die ook te zien is op het festival. Het is genieten in de Jupiler Dance Hall met de fijnste muziek van de dag.