VERSLAG: Pinkpop 2003

Pinkpop verslag van zondag

Voordat de opener van de tweede dag, Peter Pan Speedrock begint, komt organisator Jan Smeets het podium op. Over een kwartier gaat het regenen, weet hij ons te vertellen. Op het moment dat Peter Pan Speedrock begint, is de lucht nog vrijwel helemaal blauw, maar inderdaad, binnen een kwartier begint het keihard te regenen. Gelukkig rockt de band uit Eindhoven Rockcity nog harder. Smerige rock zoals rock bedoeld is.

Hierna is het de beurt aan Flogging Molly, de Amerikaans/Ierse Rowwen Hèze. Vrolijk klinkende folk-punk die voornamelijk over zuipen lijkt te gaan. Een goede band om bij op te drogen na de voorgaande stortbui.

The Eighties Matchbox B-Line Disaster wordt door Giel Beelen aangekondigd als de nieuwe hype uit Engeland. Ze bewijzen maar weer eens dat de Engelse muziekpers geen verstand van zaken heeft. Meer dan een brij van geluid waar onverstaanbaar overheen gekrijst wordt, is het niet. Als ze de tijd die ze besteed hebben aan hun outfits nu eens geoefend hadden, was het misschien nog te pruimen geweest.

The Dandy Warhols hebben naast hun uitgebreide shopsessies duidelijk wel wat tijd gevonden om te oefenen. Het is bij de Warhols wel eens afwachten hoe helder ze zijn bij een optreden, maar ze zijn er vandaag aardig bij. Ondanks de regen weten ze het publiek aardig warm te krijgen voor de in drugs gedrenkte popliedjes.

De eerste act op het hoofdpodium is Anouk. Normaal gesproken niet een van mijn favorieten, maar ze wist me erg te verrassen. Anouk werd niet alleen begeleid door een goede band, maar ze wist zelf ook te overtuigen met haar uitstraling en een dijk van een stem. We hebben geen Skin nodig als we Anouk hebben.

De laatste band van deze dag op het noordpodium zijn de Counting Crows. Adam Guritz is misschien vrijwel nooit gelukkig, maar het levert wel schitterende liedjes op. Guritz en zijn mannen weten het pinkpoppubliek in elk geval te betoveren.