VERSLAG: Pinkpop 2003

Pinkpop verslag van maandag

De Nederlandse Roots-kopie Relax is de zonnige derde dag de eerste band in de tent met hun hiphop. Hun funky muziek werkt erg aanstekelijk en ze krijgen het publiek vrijwel meteen op hun hand. Een strakke en swingende band die je zeker moet uitchecken als ze bij je in de buurt spelen.

Rock & Roll beest Danko Jones is de volgende. Met zijn keiharde, soulvolle rock zet hij de tent samen met zijn superstrakke ritmesectie helemaal op zijn kop. Hij is extreem arrogant en macho, maar dat is volkomen terecht. Vooral het geweldige laatste nummer ‘Top of the Mountain’ zal het publiek nog lang bijblijven. You call him the Mango Kid, but your girlfriend calls him baby.

Jeugdige rockers Krezip zijn hierna aan de beurt op het hoofdpodium. Een weinig opzienbarend optreden, op een totaal zinloos gastoptreden van de Moordgasten na. De standaard rock van Krezip kan wel wat pit gebruiken, maar om daar nou twee gebrekkig rappende kids voor uit de kast te halen, die dwars door het nummer schreeuwen dat iedereen zijn bek moet houden, daar zit ik in elk geval niet op te wachten.

Op het noordpodium speelt Zwan, de nieuwe band van Billy Corgan. Wie bekend is met het werk van zijn vorige band, Smashing Pumpkins, klinkt het allemaal erg bekend in de oren. Het deed mij erg denken aan de eerste albums van de Pumpkins. Zeker geen slecht optreden, maar het zal weinig mensen overtuigd hebben om na het festival meteen naar de platenzaak te rennen om het album te kopen.

Vervolgens speelt Evanescence, de vervanger van Linkin Park, op het hoofdpodium. Het album schijnt redelijk wat gothic invloeden te hebben, maar live klinkt het vooral als een matige Linkin Park kopie met een zangeres. De organisatie had beter een van de bands van het noordpodium kunnen doorschuiven, dan deze band op het hoofdpodium te laten spelen, want deze band is hier niet op haar plaats.

In theorie lijkt de bezetting van Audioslave geweldig: de muzikanten van Rage Against The Machine met de zanger van Soundgarden. De mannen van Audioslave laten ook zien dat ze kunnen rocken, maar het lijkt toch iets te missen. De muziek is goed, de zang is goed, maar toch heb je teveel het idee naar RATM met de zanger van Soundgarden te luisteren in plaats van naar Audioslave.

Queens of the Stone Age doen waarvoor ze gekomen zijn: hard rocken. Het laatste album van Queens Of The Stone Age, 'Songs For The Deaf' werd bij de release in het begin van 2002 al dé rockplaat van dat jaar genoemd. Nu bewijzen Nick Olivieri en Josh Homme dat ze live ook hun mannetje staan. Onder andere bijgestaan door Mark Lanegan (Screaming Trees), Troy van Leeuwen (A Perfect Circle) en een minstens zo gekwalificeerde drummer, denderden zowel nieuwe als wat oudere nummers over Landgraaf heen.

De laatste band die wij zien is het Deense Saybia. Ik zal de Coldplay vergelijkingen achterwege laten. Saybia maakt mooie luisterliedjes, maar ik ben te moe om er nog echt van te kunnen genieten.

Conclusie

Ik ben voor het eerst in jaren weer eens naar Pinkpop geweest en ik heb er geen spijt van. Rockmuziek van hard, met bands als Peter Pan Speedrock, Danko Jones en Queens of the Stone Age tot zacht, met bands als Counting Crows en Saybia. Ondanks negatieve kritieken op de matige programmering en tegenvallende bezoekersaantallen heb ik gedurende het hele weekend (de hevige stortbuien meegerekend) alleen maar tevreden gezichten van festivalgangers gezien.
Het weer viel de tweede dag in het water, maar de zon was zaterdag en maandag gelukkig volop aanwezig. De organisatie was over het algemeen goed, maar het is zeker geen pretje met je tassen bijna een uur te moeten sjouwen omdat er geen pendelbussen rijden. Een dergelijke tocht wordt nog minder draaglijk met het idee dat je het optreden van Manu Chao hiervoor bewust geheel hebt gemist.
Op die laatste klacht na was het een erg goed festival, volgend jaar weer?