VERSLAG: Jasper Wognum
Dag 3
Met frisse moed reizen we opnieuw af naar het Werchter terrein. Dat gaat gelukkig steeds soepeler. In een uur geraken we van de voordeur tot The Barn. De politiemannen met mitrailleurs beginnen ook wat los te komen. Hard lachend voeren ze voor de grap jonge meisjes af. In KluB C staat BadBadNotGood en dat is geenszins wat de naam doet vermoeden. Het vraagt wel veel van de festivalgangers. Jazz met een beetje funk en vooral instrumentaal. De tent raakt steeds iets minder vol, maar de blijvers vinden het fantastisch. Dat is het ook zeker. Het is een lesje muziekmaken voor gevorderden.
Goose was jarenlang een Belgische publiekslieveling. Met de zwaar op electro leunende vierkwartsmaat en harde bas speelden ze festivaltenten plat. Jaren later staan ze hier weer op de mainstage. Het duurt een paar nummers om die herinneringen weer los te maken op het veld, maar dan gaat het ook helemaal los. Hun recente vierde en meer poppy plaat leent zich minder voor festivals, maar de nummers van hun eerste album blijven inslaan als bommen. ‘Low Mode’ lijkt de genadeklap die hun status als de ultieme Belgische festivalband weer even goed neerzet.
En dan de Red Hot Chili Peppers. Het is de zesde keer op Werchter, waarvan ik er volgens mij zeker 4 heb gezien. Wat meteen opvalt is de stem van Anthony Kiedis. Hij zingt vanaf de aftrap zuiver! Dat is wel de eerste keer op dit podium. Toch is er altijd wel iets aan de hand met de peppers. Dit keer ontbreekt het belangrijkste instrument na de bas van Flea: de gitaar van John Frusciante. Josh Klinghoffer speelt zijn partijen, maar is bij lange na niet de gitaargod die de nummers van RHCP verheft boven alle andere funkrock. Of neemt/krijgt hij die ruimte gewoon niet? Ondanks de volle inzet blijft het daardoor wat gematigd allemaal. Wat ook opvalt is dat de liedjes van ‘Blood Sugar Sex Magic’ nog altijd het beste overeind blijven. Alle hits daarna lijken op elkaar. Leuk maar niet te gek.
Is Editors dan de hoofdact van vandaag? Zanger Tom Smith verbergt zich in eerste instantie onder zijn hoodie. De zwaarmoedige songs staan als een huis en worden gretig meegezongen. Het mist wel een beetje luchtigheid voor op de zaterdagavond. Daar hebben de mannen echter iets op gevonden. Er zijn een paar vuurkanonnen en een baal vuurwerk blijven staan na Rammstein blijkbaar. Het past er toch niet helemaal bij. Als de confettikanonnen ook nog aangaan moet ik onherroepelijk denken aan Ozzy Osbourne. ”Bubbles? I’m the fucking prince of darkness!”
Busmaatschappij de lijn heeft conclusies getrokken uit het pendelbusgedoe van gisteren en met succes iets anders geprobeerd. Het loopt ineens prima door en voor we er erg in hebben zijn we op weg naar huis. Stukken beter zo, dank u!
FOTOGRAFIE: Tineke Klamer
FESTIVAL DE BESCHAVING 2016Ieder jaar stromen de Botanische Tuinen in Utrecht weer vol voor een van de...
MTV 5 NIGHT STAND Na de welbekende bierreclame was ik erg benieuwd hoe de Heineken Music Hall...