VERSLAG: Le Guess Who? 2016

VERSLAG: Marco Vlot  

1234

Le Guess Who - Dag 3

Bijgekomen van Savages is het alweer tijd voor dag 3 van Le Guess Who. In de Ronda wordt het programma geopend door Black Mountain. Black Mountain komt uit Canada en speelt een gevarieerde set. Van stoner tot jaren ‘80 rock tot 70’s rock met Genesis-achtige synths, het komt allemaal voorbij. Dit gebrek aan focus maakt het optreden wat onevenwichtig. Wat ook niet helpt is dat niet al het songmateriaal even interessant is. Bassist Matt Camirand ziet er uit alsof hij zo in de Canadese serie Trailer Park Boys zou kunnen spelen en schudt driftig met zijn hoofd. Dat is meer performance dan dat er uit zangeres Amber Webber komt, die vooral chagrijnig kijkt. Tijd om naar de grote zaal te verkassen.

Julia Holter komt op met een glas witte wijn en een grote stapel papier. Deze moet ze eerst even ordenen voordat het optreden begint. Ze moet er zelf om lachen. Mocht iemand dat vervelend gevonden hebben, dan is dat meteen voorbij als de band begint met spelen en Julia begint met zingen. De band, bestaande uit contrabas, drums, sax, viool en Julia op de piano creëert een warm bed waar de onorthodoxe zangmelodieen uitstekend in gedijen. Zo speelt drummer Corey Fogel geen traditionele partijen, maar zou je het beter kunnen omschrijven als accenten. Tegen het einde van de set vindt het hoogtepunt van het optreden plaats. Als de viool en de gestreken bas beginnen te spelen klinkt het meteen melancholiek. Julia neemt de vioolmelodie over met haar stem. Het voelt als de soundtrack van een film. De bas gaat omlaag en het verhaal neemt een duistere wending. Dreigend. Even lijkt de zon door te breken, maar dat is slechts van korte duur. Het nummer eindigt met minuten durende lange noten, maar het blijft spannend. Het zou bijna een drone genoemd kunnen worden. Ondertussen stuurt Julia de band met kleine handgebaren aan. Magisch. Dit optreden had nog veel langer mogen duren.

In de Ronda staat het podium vol met versterkers en oordoppen worden massaal ingedaan. Een goede indicatie voor het feit dat Dinosaur Jr. op het punt van beginnen staat. Ooit was de band enorm invloedrijk, maar dat was lang geleden. J Mascis, Lou Barlow en Murph produceren een gezonde bak herrie, ondanks dat Mascis wat problemen lijkt te hebben met zijn effecten. De band speelt de nodige klassiekers, maar ook nieuw materiaal wordt niet geschuwd. Uiteindelijk maakt dit weinig uit, want veel variatie zit er niet in de set. We horen rockende riffs, niet al te sterke zang en gierende solo’s. Je zou Dinosaur Jr. legendes kunnen noemen, maar dat dit niet automatisch leidt tot een legendarisch optreden wordt vanavond erg duidelijk.

Dat je niet 30 jaar hetzelfde hoeft te doen, bewijst Elza Soarez, 79 jaar oud, in de grote zaal. Hoewel, 30 jaar… Soarez stond in de jaren ‘50 al op het podium. Vandaag zit staan er niet in. Voor het optreden begint wordt ze door een aantal assistenten haar troon op geholpen. Nadat de hele groep gebeden heeft begint het optreden met een stukje acapella. Haar stem klinkt donker en is vast wel eens beter geweest, maar ze doet het wel. Wie traditionele samba verwacht komt van een koude kermis thuis. Zoals ook op haar laatste album A Mulher do Fim do Mundo al naar voren kwam, klinkt het vooral aan het begin van het optreden meer alsof Radiohead samba speelt, met een clicktrack, drumpads, effecten en duistere, soms hevig vervormde gitaarpartijen. Ondertussen zie je bij Soarez geen enkele gezichtsuitdrukking. Vele plastisch chirurgische ingrepen hebben daar wel voor gezorgd.

Hoe langer het optreden duurt, hoe meer duidelijk wordt dat deze nieuwe, vrij donkere, richting Soarez heel goed past. En ook het publiek vindt het fantastisch. Gezien de reacties zijn er vandaag veel fans speciaal voor Soarez naar Utrecht gekomen. De vloer trilt zelfs door al het dansen. Tegen het eind van het optreden verschijnt er een danser op het podium die ook samen met Soarez een nummer zingt. Na afloop werpt hij zich aan haar voeten waar ze zijn hoofd aait. Je kan het theatraal noemen, maar het past bij de avond. Ruim na de genoemde eindtijd begint Soarez nog aan een toegift. Legendes hoeven zich natuurlijk niet aan tijden te houden. En als er een ding duidelijk is geworden: Elza Soarez is een legende, die vandaag duidelijk maakt dat je nooit te oud bent om te vernieuwen.

1234
 
festival logo

POPRONDE ENSCHEDEPopronde Enschede 2016! Bekijk hier het fotoverslag!

festival logo

REC. 2016 Op 4 en 5 november vond REC. 2016 plaats in het kader van de MTV EMA awards....