VERSLAG: Into The Great Wide Open 2018

VERSLAG: Karst Jaarsma  

1234

Zaterdag

Het lijkt deze editie een traditie; ook op zaterdag wordt de dag gestolen door een fantastische countryrocker die het festival opent. In dit geval is het Tyler Childers die het eerste optreden in het bos mag geven. Dit doet hij met verve. Childers zijn debuut is geproduceerd door Sturgill Simpson, maar toch hoor je in deze meer klassieke country een heel ander geluid. Childers swingt er - met viool in de begeleiding - op los tijdens ‘I Swear (To God)’ , maar maakt toch het meeste indruk wanneer zijn snaar breekt. Hij vervangt doodleuk zijn snaar terwijl hij aan het zingen is met een soulvol rock ’n roll nummer. Op het juiste moment valt de band in met enkele solo’s die de boel opzwepen. Dit is de eerste act die het dit weekend in zich heeft om een grote te worden.

Vanuit een compleet ander hout is de rapper Joost gesneden. De Friese rapper staat op het strandpodium geprogrammeerd. Harde beats in combinatie met teksten als ‘Was Mijn Vriendin Maar Een Milf’ maken er een banaal en energiek feestje van. Niet eerder stuift het zand op het strand op door springend publiek. Joost fixt dat. Met name voor de kinderen is het aanstekelijk, waarbij het voor de ouders te hopen is dat de teksten niet lang zijn blijven hangen.

Rappers Rico & Sticks draaien al heel wat jaren mee. In het tienjarig bestaan van Into The Great Wide Open hebben ze zich opgewerkt tot een soort van stamgasten. Verschillende jaren hebben de Zwolse rappers op het programma gestaan. Het feestje waar ze garant voor staan doet het nu op het hoofdpodium goed. De rappers zijn ouder geworden en dat zie je ook in het publiek. Verschillende nostalgische vaders en moeders tillen kinderen op hun schouders om deze nederraplegendes met de nieuwe generatie te delen.

Toch moeten ze het qua energieniveau afleggen tegen de toeters van de Youngblood Brass Band. Ook een gezelschap dat al twintig jaar bestaat en in die tijd het respect van menig hiphopper heeft veroverd. Talib Kweli ging met deze gasten op tournee. Op het strand toeteren ze erop los en wordt het zand wederom stevig opgeschud. Vleugjes van OutKast’ ‘So Fresh, So Clean’ en Rihanna’s ‘Umbrella’ komen voorbij. De eigen liedjes zijn net zo energiek, vooral met een rappende drummer en gezongen New Orleans jazz.

Na deze energiebom begint de avond kalmer met de Malinese pop van Oumou Sangaré. Sangaré is één van de grootste zangeressen van het Afrikaanse continent. Ze zingt zowel politieke als persoonlijke liedjes. Het is een gedurfde keuze van de organisatie om deze Afrikaanse diva op negen uur in de avond te programmeren. Oumou Sangaré heeft een goede band die voortreffelijk de Malinese mix van westerse blues en traditioneel Afrikaanse instrumenten speelt. Een feest bouwt ze niet, maar Oumou Sangaré schittert juist in de introversie waarbij op de achtergrond de funk nooit weg is.

Ook bij Django Django is de funk niet ver weg. De introspectie helaas niet. Met een enorm powerlevel gaat het optreden knallend van start en de heren blijven met energie strooien. Hoe hard ze hun best ook doen, het blijft een bandje dat net niet het niveau van grote rockbands haalt. De combinatie van Afrikaanse drumritmes, elektronica en Britse rock is een ontzettend originele. Tijdens de instrumentale stukken vertaalt zich dat in een dansbare mengelmoes. Zanger Vincent Neff voegt echter weinig toe. De veelal door Beatles geïnspireerde meerstemmige zangpartijen halen het tempo eruit en maken dat de band uiteindelijk geen moment betovert.

1234
 
festival logo

TUCKERVILLE 2018Alle ingrediënten voor een geslaagd festival, goed weer, fijne line-up en een...

festival logo

BLUESROCK TEGELEN 2018 Editie nummer 35 van Bluesrock Tegelen was geslaagd en lekker druk op een...