VERSLAG: Soulcrusher 2023

Soulcrusher 2023

Vrijdag – dag 1

Het Deense eenmansgezelschap Afsky blijkt een fijne band om deze eerste dag mee af te trappen. Vandaag vergezeld door een band met gasten wordt direct de sfeer gezet met een prachtig melancholisch intro in de bomvolle zaal. Een goeie mispeer van de drummer verziekt dit helaas direct door de blastbeats 2 maten te vroeg in te zetten. De smerige blik van bandleider Ole Pedersen Luk spreekt boekdelen. Na de breakdown in het openingsnummer gaat het gelukkig wel goed en een heerlijk geluid is wat volgt. Zanger Ole krijst de hele show voelbare pijn wat uit zijn tenen komt. Het geluid laat wat te wensen over. De hoge gitaarriffs zijn enkel hoorbaar zonder oordoppen. Al met al een lekker optreden.

De stoner metalband Beelzebong mag in de kleine zaal zijn kunsten vertonen. De met tape op de achterkant van de gitaren geplakte woorden “smoke or die” worden door de band getoond bij het betreden van het podium. Een lichtelijk lachwekkende vertoning welteverstaan. Wanneer de eerste noten de zaal in worden geblazen blijkt het geluid goed te staan afgesteld en weten ze direct de aandacht op zicht te vestigen. Deze band heeft een fijne energie en voelen elkaar goed aan. Erg ingewikkeld is het echter niet, wanneer er geen vocalen aanwezig zijn en er simpelweg drie kwartier lang trage recht toe recht aan gitaarriffs worden gespeeld. Dat is tamelijk lang, wanneer je graag iets spannendere elementen in een show zoekt.

Een van de meest indrukwekkende shows van deze dag komt van de Canadese black metal band Panzerfaust. De set wordt gestart onder een dikke rookwolk gemengd met rode en witte strobos. Wat direct opvalt is de opstelling, waarbij het drumstel vooraan de rand van het podium staat en de leadzanger daarachter. Onder het mom van ‘niemand heeft een hoofdrol in onze band’. Achteraf gezien is de drummer van Panzerfaust wel de beste drummer die we vanavond gaan aanschouwen. Wanneer je in een blackmetal band zoveel afwisseling in ritme weet te creëren als Panzerfaust hoor je tot een van de groteren. De hoeveel backlight en rook set de sfeer perfect neer. Een show valt of staat uiteraard afhankelijk van de muzikale klasse. Daaraan geen gebrek. Dit zijn ras muzikanten binnen het genre. Werkelijk briljant. Er is geen interactie met het publiek tot aan de oprecht uitgesproken dank aan het einde. Perfect.

Misþyrming uit IJsland mag de avond voortzetten en speelt een retestrakke set weg. De stem van zanger D.G. klinkt live bijzonder sterk. Helaas kampt de band met een shit storm aan technische mankementen wat de flow behoorlijk uit de set haalt. Ondanks dat blijven met name de hoge black metal riffs goed overeind naast deze snoeihard muur van geluid. De band speelt een fijne set, maar door de problemen met de techniek is dit achteraf gezien niet de beste avond om ze aan het werk te zien.

Als we een vreemde eend in de bijt moeten kiezen dan is dat vanavond het Japanse gezelschap Violent Magic Orchestra (VMO). Geen drums, geen basgitaar, maar enkel 3 laptops, een gitarist en een zangeres. VMO maakt een mix van black metal, elektro en industrial. Dit in combinatie met een lading smerige visuals zorgt voor een zeer intens optreden. Er ontstaat direct een schifting tussen de metalfan waar elektro er never nooit in zal gaan en de mensen die zich open stellen en overgeven aan dit optreden. VMO is duidelijk niet voor iedereen weggelegd, maar de energie die de band hierin weet te leggen zal door iedereen bewonderingswaardig genoemd worden. Deze show is een verbazingwekkend kunstwerk en met recht de verassing van de avond.

De grote headliner van de eerste dag is zonder twijfel Alcest. Deze band heeft zijn strepen inmiddels wel verdiend en speelt vanavond het tweede album, Écailles de Lune integraal. Vanaf minuut 1 wordt de zaal meegesleept met hun fantastische opzwepende muziek. Na het spelen van Écailles de Lune wordt het aanwezige publiek nog getrakteerd op een handjevol ‘hits’ met ‘Sapphire’ en ‘Autre Temps’ als hoogtepunten. Op dit optreden is werkelijks niets aan te merken. Zanger Neige is typisch zo’n muzikant die alles wat hij aanraakt in goud doet veranderen en de tranen in je ogen kan doen schieten. Alcest stelt nooit teleur. Prachtig.

Zaterdag – Dag 2

Een van dag laatst toegevoegd bands aan dit festival is Witte Wieven en mag de zaterdag openen. Zij stonden onlangs in het voorprogramma van DOOL en liet daar al een onuitwisbare indruk achter. Ze spelen mooie atmosferische black metal aangevoerd door een zangeres die tevens beschikt over een prachtige spreekstem. Daarnaast heeft zij een strot waar de haren op je arm recht overeind van gaan staan. Het optreden van Witte Wieven is perfect om de dag mee te starten. Dit drietal speelt ijzersterk.

Het Vlaamse Slow Crush opent de tweede dag in de grote zaal. Deze shoegaze band blijkt een vroege verassing vandaag. Stevige passage worden afgewisseld met clean gitaren en soundscapes. Een optreden wat naast bijzonder mooi ook spannend blijft om naar te kijken en luisteren. Houdt deze Belgen in de gaten. Slow Crush is absoluut de moeite waard om eens te bekijken.

Dans, elektro, industrial en de stem van zangeres Milena Eva komen samen in dit intense stukje kunst dat GGGOLDDD heet. Betoverend schouwt het publiek de band aan en onder luid applaus worden de opeenvolgende nummers ingezet. Wat GGGOLDDD doet is origineel en het is bijzonder knap hoe deze nummers zijn opgebouwd. Het Nederlandse accent ligt er wel een beetje bovenop, wat het enige smetje is op dit mooie optreden.

Mathcore is over het algemeen een grote chaos aan technische hoogstandjes. In het geval van Plebeian Grandstand is dat niet heel anders. Bij een eerste luisterbeurt is deze band wellicht wat lastig te volgen, maar wat deze gasten doen is razend knap. De ritmes gaan alle kanten op is daarnaast ook nog eens oorverdovend hard. Het is daarom even bijkomen wanneer de zaal verlaten wordt.

Het Zwitserse Rorcal speelt een bijzondere mix van doom- en black metal waarbij het tempo bij vlagen in de zesde versnelling wordt gezet. De band zet voor het grootste gedeelte een zeer lome en zware sfeer neer die vooral erg goed te pruimen blijkt. Ze houden met deze show de aandacht van iedereen erbij wat resulteert in weinig tot geen weglopers uit de bomvolle zaal.

Als we dan op het doom metal pad blijven komen we nu aan bij het hoogtepunt van het weekend in dit genre. Ahab speelt (funeral) doom metal zoals het hoort. Trage zware gitaarriffs die perfect worden afgewisseld met prachtige langzame clean gitaar stukken. Dat alles wordt hier overstemd door zanger Daniel Droste die beschikt over een strot die je normaliter enkel hoort in de diepste krochten van de hel. Deze band zorg ervoor dat je genageld aan de grond blijft staan. Ahab speelt een geweldige show vanavond en blijkt een band waar je altijd een bezoek aan dient te brengen als ons land wordt aangedaan.

Enslaved is misschien wel de grootste naam op de volledige affiche en behoeft nagenoeg geen introductie. Het is opvallend om te zien hoe ervaren de heren zijn geworden op het podium. Het publiek wordt vanaf het begin betrokken in de show. De interactie wordt regelmatig opgezocht, zonder dat het optreden daar onder lijdt. De show wordt geopend met het nummer ‘Kingdom’ van het laatste album Heimdal. Opeenvolgend speelt de band ‘Homebound’ en ‘Forest Dweller’. Louter nieuw werk van het zogeheten progressieve tijdperk waar de band in is beland. Daar waar de band dit bijzonder goed af gaat is er ook hoop op oud werk, waarbij met name de melodische blackmetal centraal stond. Vanavond zit er voor iedere Enslaved fan gelukkig iets tussen. ‘The Dead Stare’ en ‘Isa’ worden met open armen ontvangen. Evenals de meezing-klassieker ‘Havenless’. De set wordt afgesloten met ‘Allfǫðr Oðinn’, welke live altijd vele malen beter klink dan de waardeloze productie van het album Yggdrasil waar het nummer van afkomstig is. Enslaved geeft je vanavond echt het gevoel dat je waar voor je geld hebt gekregen. Deze show was genieten geblazen.

Soulcrusher is tot een succes gemaakt door vaste waardes als Enslaved en Alcest, maar zeker ook door de verassingen van dit weekend als onder andere VMO en Slow Crush. Het festival zelf is ondanks goed bezocht niet overdreven druk waarbij je een half uur bezig bent om van de merch stand de zaal in te komen. Voor liefhebbers van black- en doom metal is Soulcrusher een absolute aanrader om eens te bezoeken. De editie van 2023 was op alle vlakken raak.