RECENSIE: The Decemberists - Crane Wife

The Decemberists - Crane Wife
2007-02-06 Hoewel The Crane Wife al een paar maanden in de betere CD-winkels te koop is, is het nieuwe album van The Decemberists nu pas officieel in Nederland uit.

Nadat het indie-folkrock geluid van The Decemberists op het vorige album Picaresque was perfectioneerd, gaat de band nu aan het experimenteren. Het vertrouwde Decemberists-geluid wordt vermengd met rock en progrock en met name de laatste combinatie blijkt erg goed te werken. Zo is het uit 3 delen bestaande, bijna 13 minuten durende epos ‘The Island’ één van de hoogtepunten uit het oevre van de band. Hetzelfde geldt voor het ruim 11 minuten durende ‘The Crane Wife 1 & 2’. De tekst van het laatste nummer, waar overigens ook nog een derde deel van is, is gebaseerd op een Japanse volksvertelling over een vrouw die in een kraanvogel verandert.

De combinatie met rock is iets minder geslaagd. Op zich zijn het wat funky rockende ‘The Perfect Crime #2’ en het rond een repetetieve rif opgebouwde ‘When The War Came’ wel goede nummers, maar ze passen niet zo goed bij The Decemberists.

Naast deze wat experimentelere nummers staat er ook nog een aantal typische Decemberists-tracks op dit album, waaronder ‘Yankee Bajonet’, ‘Summersong’ en de eerste single ‘O Valencia!’. Ook deze nummers zijn allemaal erg sterk en kunnen zich meten met het beste werk van de band. Afsluiter ‘Sons & Daughters’ begint rustig, maar aan het eind gaat de band helemaal los. Dit nummer lijkt me uitermate geschikt om concerten mee af te sluiten.

Ondanks de progrock-invloeden, de verhalende teksten en de titeltrack in 3 delen, mogen we The Crane Wife van zanger en tekstschrijver Colin Meloy niet als een conceptalbum beschouwen. De teksten van de andere nummers hebben immers niets met het Japanse sprookje te maken. Om dit statement kracht bij te zetten zijn de drie delen van ‘The Crane Wife’ in de verkeerde volgorde gezet. Het album opent met ‘The Crane Wife 3’ terwijl ‘The Crane Wife 1 & 2’ het op één na laatste nummer is.

The Decemberists durven op hun eerste album voor een groot label hun nek uit te steken door niet klakkeloos op de vertrouwde sound voort te borduren, maar deze te verrijken met invloeden uit andere muziekstijlen. Alleen hiervoor verdient de band al veel lof. Dat de meeste experimenten bovendien ook nog eens heel goed uitpakken, maakt het alleen nog maar mooier. Op 21 februari spelen The Decemberists in Paradiso, gaat dat zien!
Recensent:Eric Rijlaarsdam Artiest:The Decemberists Label:Capitol Records
Madonna - Confessions Tour

Madonna - The Confessions TourIn een afgeladen vol en uitgelaten Wembley Arena in London registreerden in...

Justice - Escapades

Justice (B) - Escapades Laten we ons allemaal even lekker afreageren met het tweede full-length album...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT