The Red Album vormt een reis door de jaren ’70 en ’80. Psychedelische passages worden afgewisseld door agressieve Flintstones oerkreten (verwant aan de band Mastodon), welke enkele seconden later alweer gepasseerd zijn door glamrock-akkoorden, omslaan in trash metal en dan weer moeiteloos overgaan in akoestische delen.
'Wailing Wintry Wind', een wat mij betreft vergezochte alliteratie, weet zich dan het beste als consequent, rustig nummer te houden gedurende de eerste paar keer luisteren. 'Aleph' bevindt zich meer op het terrein van Pelican, door de lome, zware akkoorden. 'Grad' is het meest trashmetal, maar is even lastig te plaatsen als de andere nummers. 'O’appalachia', Red Sparrows-achtig, maar dan met meer 70s invloeden. Isis en Neurosis grenzen qua muziek dan wel lichtelijk aan deze band, maar Baroness geeft toch een flink eigen draai aan het genre. Al is het maar door de vele rustige passages, die zomaar kunnen omslaan.
Ondanks de grote verschillen tussen de nummers is The Red Album een consistente plaat. De epische nummers liggen de eerste luisterbeurten nog tamelijk zwaar op de maag. Zelf zo zwaar dat de melancholische trip door lijkt te streven naar een bad trip. Pas na heel wat luisteren beginnen diverse kwartjes te vallen. De plaat blijft echter moeilijk te doorgronden. Als het aan mij ligt zal de band zich via het clubcircuit een plek veroveren tussen de bestaande orde.
High On Fire - Death is this Communion High On Fire uit Oakland, California brengt met Death Is This Communion...
Garbage - Absolute Garbage Gezien de interne strubbelingen van de afgelopen jaren, is het vooralsnog...