Tijden zijn veranderd, net zoals het muzikale landschap, dus om te overleven heeft ook Genghis Tron zich aan moeten passen. Voorheen bestond de formatie uit drie personen te weten Hamilton Jordan, Michael Sochynsky en Mookie Singerman. Laatstgenoemde nam de bulderende vocalen voor zijn rekening, maar verliet de band in 2010 waarna het letterlijk en figuurlijk stil werd rondom de band. Genghis Tron is nu versterkt met nieuwe zanger Tony Wolski (bekend van The Armed) en drummer Nick Yacyshyn (bekend van Sumac/ Baptists). Beiden brengen iets nieuws met zich mee in de sound: zo doet Tony enkel monotone, clean vocals en is de drumcomputer vervangen door de organische drumpartijen van Yacyshyn.
Ook hebben de elektronische, videogame-achtige geluiden plaats gemaakt voor een meer ”ambient and electronic landscape” aan geluid. Het gaat niet meer om de plotsklapse krachtuitspattingen, dit gaat meer om opgaan in de muziek en je als het ware laten hypnotiseren. De sound is een stuk meer organisch en voelt levendiger aan. Je hoort duidelijk verschillende instrumenten aan het werk, met een hoofdrol voor de drums. Ze hebben zich nu veel meer toegespitst op een industrial sound, maar komen eigenlijk alleen nog met nummers als de titeltrack en ‘Single Black Point’ het dichtste in de buurt van wat de band ooit was. Het is niet slecht gedaan en heeft zeker zijn charme, maar echt spannend zoals Genghis Tron in 2008 was, wordt het nergens. Zeker aangezien de vocalen zich nogal monotoon houden en nergens echt de diepte ingaan.
Dream Weapon is een teleurstelling voor fans van het eerste uur die dezelfde chaos verwachten. Echter, wie verder dan de bandnaam durft te kijken en luisteren, hoort hier vier mannen aan het werk die echt wel weten wat ze doen. Zeker als ze zich volop storten op een ambient instrumentaal stuk, wat bij vlagen iets weg heeft van Nine Inch Nails of het ‘zachtere materiaal’ van The Dillinger Escape Plan.
De wijziging in stijl komt echter nu te abrupt omdat er al die jaren geen ander materiaal tussen heeft gezeten. Was dat wel het geval, dan waren ze vast en zeker ook deze kant opgegaan. Alleen dan onder de noemer ‘groei en evolutie’. En ach, voor de zeikerds onder ons: wil je graag Genghis Tron horen anno 2008? Zet dan vooral Board Up The House nog eens op. Die plaat gaat nergens naar toe, terwijl de band ondertussen meer diversiteit aan het assortiment toevoegt. Chapeau, Genghis Tron!
Asphyx - Necroceros ASphyx is al jaren een toonaangevende naam binnen de deathmetal. De...
Kings of Leon - When You See Yourself Recensie: Kings Of Leon – ‘When You See Yourself’ Sinds het uitbrengen van...