Op hun achtste album WHen You See Yourself mogen zij alle tijd nemen. Er zijn geen festivals waar zij als headliner moeten staan en dus maken zij van deze gelegenheid gebruik om in alle harmonie een plaat op te nemen. Waarvan acte: zij maken hier een gedaantewisseling door, waarbij zij hun kenmerkende geluid aanpassen naar de fase waarin zij zich nu bevinden. Weg zijn de scherpe randjes die hun eerste twee albums typeerden; deze hebben plaats gemaakt voor doordachte melodieën. Meer klassieke rock dan garagerock, voornamelijk ingegeven door de zang van Caleb Followill. Van het geforceerde rasperige zanggeluid is het naar de standaard rockzang overgegaan. Het nummer ‘100.000 People’ illustreert deze metamorfose het duidelijkst: had je eerder een snerpende stem en power chords verwacht, nu blijft het bij de dreiging daarvan en heeft de slaggitaar plaats gemaakt voor een synthesizer.
Uiteraard zijn er nog wel herinneringen aan hun beginperiode. Met de eerder uitgebrachte single ‘The Bandit’ en het toevallig (?) zo genoemde ‘Echoing’ komen ze er zelfs heel dichtbij. Dat zijn echter de uitzonderingen. De meeste nummers zijn rustig opgebouwd, passend bij een nostalgische terugblik (‘Golden Restless Age’ bijvoorbeeld met “You’re only passing through a form of you / I look in your eyes and there’s a rage”). Zij delen nu hun huidige zorgen over klimaatverandering op ‘Claire And Eddie’ (“Fire’s gonna rage if people don’t change”) en het samen ouder worden op ‘Fairytale’ (“Everybody wants a little piece of my time/…/I’ll love you ’til the day is gone” ).
Het album geeft ons ook een inkijk op hun persoonlijke leven. Zij bezingen hun glamoureuze lifestyle op ‘When You See Yourself, Are You Far Away’ (“The pleasures of this life I’m told / Will spit you out in the middle of the road,”). Het leven in de schijnwerpers wordt aangehaald op ‘Time In Disguise’, waar zij zich afvragen “Is this the world I belong to / Or just a shade of light?”. Op twee nummers komen toch nog even hun verslavingen naar boven, op ‘Supermarket’ (“I’ll never be whole again / Until I get clean) en het daaraan gerelateerde The Wave (“Oh, wave crash down on me / Until I’m whole again.”).
De band is meegegroeid met hun publiek van het eerste uur en de muziek klinkt doorontwikkeld. Het meest innovatieve aan dit album is dat het - als eerste album - beschikbaar is als “non-fungible token” (NFT): een cryptographische manier om online muziek te verkopen. Feit is dat na de tegenvallende periode tussen Come Around Sundown [2011] en WALLS [2016] Kings Of Leon weer helemaal terug is. Laat de festivals maar komen!
Genghis Tron - Dream Weapon Genghis Tron ? Dat is toch die chaotische mathcoreformatie die zich eind...
Waltzburg - Let`s All Pretend Waltzburg is een indieband uit Nijmegen en bestaat uit zanger/gitarist...