RECENSIE: Eefje de Visser - Bitterzoet

Eefje
2020-01-27 Eefje de Visser is door 3voor12, NRC, de Volkskrant én The Daily Indie eerder deze maand gebombardeerd als het hoogtepunt van Eurosonic Noorderslag. Vier dagen na het festival komt haar vierde plaat Bitterzoet uit. Dit album is niet uitgegeven onder Eefjes Platenmaatschappijtje, maar door Sony Music. Ook het management is veranderd en is nu in handen van Musickness, dat ook dEUS, Balthazar en Tamino onder zich heeft. Het is geen toeval dat de Hollandse muzikante zich heeft aangesloten bij een Vlaamse club. Na de productie van het vorige album heeft muziek- en levenspartner Pieterjan Coppejans haar naar Gent gelokt.

Vanaf de eerste seconde heeft Bitterzoet je in zijn greep. Het opent prachtig met Eefjes kristalheldere zang: "Wacht maar af/ Tot ik waag/ Tot ik spreek/ Tot ik weet.” Bij "spreek” zet een vrolijke beat in. Ook hier zijn antitheses te over: alleen de titel ‘Zwarte Zon’ is een tegenstelling op zich en de beat is door het hoge toetsgeluid vrolijk, terwijl de onderliggende synthesizer het nummer duister maakt. Daarmee is de toon voor het album gezet.

Waar Eefje op vroeger werk nog te typeren viel als ”het meisje met de gitaar” overheersen nu de synthesizers. Op eerdere albums De Koek en Het Is zijn al zachte beats en synths te horen, maar zo subtiel dat zang en gitaar domineerden. Op het derde album Nachtlicht treden de toetsen al meer op de voorgrond, maar is er voor haar akoestische gitaar nog altijd een duidelijke hoofdrol. Na de derde plaat heeft ze door haar solotour veel geleerd over samples en drumcomputers. Met volle kracht stroomt de elektronische muziek haar vierde album binnen. Het was niet haar bedoeling om dance te maken: “Het gebeurde gewoon.” Zo is ‘Stilstand’ – dat met technoclimax het elektronische hoogstandje van de plaat is – ontstaan tijdens de soundcheck van één van haar soloshows.

Door de overheersende elektronische sound vallen de lyrics pas later op. ‘Zwarte Zon’ kenmerkt zich door herhaling: ”Ik maak de zon zwart, maak de zon zwart, maak de zon zwart/Als hij opkomt, als hij opkomt, als hij opkomt.” Het past bij de elektronische sound, maar is niet de poëtiek waar we sinds De Koek zo verzot op zijn geraakt. Na een aantal keer luisteren zijn het toch de tekstuele lichtpunten die de nummers terugbrengen naar de vertrouwde dichterlijke tekstualiteit. Op ‘Lange Vinnen’ zorgen de langgerekte woorden ervoor dat de tekst melodieus verrast. In de lyrics van ‘De Parade’ zijn vele tegenstellingen te herkennen: ”We waren nog altijd op de vlucht/ Toch staken ze vuurwerk af vannacht[…]/ Van de kou in je botten, wacht je/ Op het vuur van een ander mens/ Om mee samen te smelten/ Het loopt verloren hier rond/ Alle mensen heffen het glas/ Nergens en overal op niemand en iedereen/ En ik val in je armen op de parade vannacht.”

Eefje heeft haar vierde album bedoeld als een ”muzikale trip” en dat is het zeker. Het is muzikaal escapisme waarmee we verder van de ons zo vertrouwde plek reizen. Alhoewel het album te typeren is als een donkere roes, zorgen de dance-invloeden er al snel voor dat je zit mee te deinen op je stoel. Eefje, waar gaat de volgende reis naartoe?
Recensent:Lizan van der Holst Artiest:Eefje de Visser Label:Sony Music
Cover The Kik - Jin

The Kik - Jin’s Lands bekendste Nederbietband gooit het op het vierde reguliere album Jin...

Simply

Simply Red - Blue Eyed Soul Toegegeven, het is wel een beetje vals van Mick Hucknall en zijn muzikale...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT