De eerste klanken zijn een jazzy piano en een met kwast bespeelde drum. Rustige zang erover. Je hangt achterover en zucht eens diep. Heerlijk, alsof je in een rainy jazz-playlist beland bent. Maar dan ken je Jonathan Wilson nog niet. Na bijna twee minuten van relaxation komt de experimentalist om de hoek kijken: je wordt bruut opgeschrikt door bliepjes die zich laten beschrijven als gekke spelcomputer meets snel keyboard. Daarna blazers, drumkwastjes, piano. Terug in rustige staat glijd je het volgende nummer in.
‘Bonamassa’ is het meest experimenteel van de plaat. De tempo’s volgen elkaar rap op. Jammer dat het synthesizer-drumintro zo dreunt dat je de volumeknop terugdraait. Gelukkig staat het nog net hard genoeg om te horen hoe fraai de meerstemmige zang klinkt en hoe mooi de rustige gitaarsolo is.
De enige experimentele geluiden die hierna nog te horen zijn, bestaan uit een hekserige piep in ‘Ol’Father Time’ en een spelcomputer in ‘Hollywood Vape’. Daarna overheerst de jazz in het mengsel van stijlen. Zo luisteren ‘Charlie Parker’, met korte saxsolo, en ‘Hey Love’ heel goed weg, is ‘Lo And Behold’ een folky gitaarnummer en zou ‘Wim Hof’ in een beautysalon niet misstaan. Je wordt er bijna zo relaxed van dat het ineens een prima idee lijkt om je in een koud bad te laten zakken. Daar gaat het nummer overigens niet over; eerder over baked zijn terwijl je chillt met onze koude goeroe.
De jazzy sound in combinatie met de vele geluidjes, maakt dit eclectische album geen easy listening. Je zult door het eten van deze worm zeker worden verrast, maar of dat smaakt naar meer, is maar de vraag.
Milky Chance - LIving In A HazeTien jaar geleden was het raak voor het Duitse Milky Chance . De twee heren...
Gregory Alan Isakov - Appaloosa Bones Gitaar, banjo, ukelele, drums, piano, keyboard, synthesizer, orgel. Gregory...