RECENSIE: Jungle - Volcano

Jungle
2024-01-15 Al sinds 2013 staat Jungle garant voor heerlijke ongecompliceerde dansmuziek. Op hun vierde album is dat niet anders, al hoor je wel een andere aanpak. Niet langer staan Josh Lloyd-Watson en Tom McFarland, de twee leden van de band, in de schijnwerpers. Zij laten anderen voor hen zingen, iets waar zij sinds hun eerste optredens moeite mee hadden. Daarnaast klinkt het album wat nostalgischer en gelikter dan de voorgangers. Hun elektronische muziek heeft naast hiphopinvloeden, ook soul meegekregen. Lloyd-Watson vindt dit "the most honest record [the band has] made. We've always had this soul side and this love for soul music, so it's always been a little bit more song-based. The new record is just an extension of that journey".

Op Volcano werkt het duo samen met Roots Manuva, Erick the Architect, Bas, JNR Williams en Channel Tres, al is de hoofdrol voor zangeres Lydia Kitto. Zij neemt veel zang voor haar rekening en speelt af en toe op fluit mee. Zij weet ook de juiste intonatie in de nummers te brengen. Op ‘Us Against The World’ klinkt zij rauw en urgent, terwijl zij op ‘Candle Flame’ de hoge noten perfect neer weet te zetten op het ingezette ritme van Erick the Architect. Zij laat zich niet verleiden door Channel Tres om achterin zijn Tesla te komen zitten op het langzame, reggae beïnvloede ‘I’ve Been In Love’.

De band is op zijn best als zij ons de dansvloer opsturen. Halverwege het album, net wanneer je wilt gaan zitten na het soulgevulde begin, komt het fantastische ‘You Ain’t No Celebrity’. Het opzwepende ritme zorgt ervoor dat je wel moet bewegen. Kitto zingt ons “Relax and call your lawyer” toe in een oor, terwijl Roots Manuva in je andere oor blijft door fluisteren. Het is even alsof Jungle de luisteraar in een tijdsmachine stopt. Op ‘Coming Back’ is het net alsof Gorrilaz de jaren negentig baslijn van ‘Groove Is In The Heart’ heeft gebruikt tot een overdonderend effect. Op ‘Don’t Play’ zijn we weer even terug in onze eigen tijd.

Het album staat vol met dit soort verrassingen. Zo lijkt ‘Holding On’ opgenomen te zijn in twee ruimtes, vanwaar een man een vrouw toezingt. Het synthetische handgeklap houdt hen uit elkaar, waardoor Kitto even tijd voor zichzelf heeft (“I can dance around for a little bit…”). Het strand wordt opgezocht in het bossa nova achtige ‘Back On 74’ als ook op de twee afsluitende nummers. Het rustgevende geluid van de golven op ‘Palm Trees’, wordt doorgezet op ‘Pretty Little Things’ waar de lome rap van Bas ons doet meedeinen. Het is een prima einde van een album dat de veelzijdigheid van Jungle laat horen.

Lloyd-Watson en McFarland hebben niet eerder zo relaxt geklonken. Ondanks de vele gastmuzikanten weten zij hun herkenbare geluid te behouden op Volcano. De muziek is nergens baanbrekend, maar het is een genot om te luisteren naar een tweetal dat wilt blijven vermaken. Dat doen ze meer dan prima.
Recensent:Hendrik Goos Artiest:Jungle Label:Mattan Records
Cover Splinter - Role Models

Splinter - Role ModelsHet Haagse Splinter heeft een tweede album uitgebracht. De vier man sterke...

Cover The Marshals - Le Ptit Cham Session

The Marshals - Le Ptit Cham Session The Marshals komen uit Frankrijk en dat zou je niet bedenken wanneer je...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT