In navolging van zijn vader stond Mário al snel op het podium met Amalia Rodrigues, Camané, Ana Sofia Varela en de door hem zelf ontdekte Mariza, die meteen na het overlijden van Rodrigues wereldwijd wist door te breken. De bevlogenheid en totale overgave als gitarist en componist maakte hem in rap tempo geliefd bij iedereen die de fado een warm hart toedraagt. Het bleek een terechte beloning te zijn na een jarenlange observatie van specialisten bij wie de klassieke gitaar altijd centraal heeft gestaan. Al snel werd dit exemplaar ingewisseld voor de Portugese gitaar, een prachtig twaalfsnarig instrument met een grote peervormige klankkast en opvallend stemmechaniek dat iets weg heeft van, zoals dat in de volksmond genoemd wordt, een ‘Portugese pauw’. Het instrument bood hem de mogelijkheid om de fado van diverse uiteenlopende emoties te voorzien. Na uitgebreide bestudering van zijn grote voorbeelden op deze ‘guitarra portugeasa’ creëerde Pacheco spoedig een geheel eigen stijl, waarmee hij vervolgens niet alleen in een begeleidende rol maar ook als soloartiest op grote waardering kon rekenen.
Na zijn debuut van dertig jaar geleden volgden enkele albums waarop Pacheco het begrip ‘muzikale vrijheid’ ruimschoots etaleerde, maar waarop de traditionele klanken nooit echt heel ver weg waren. Nu is er dan Livre waarop hij in elf instrumentale tracks zijn passie voor muziek combineert met zijn fascinatie voor literatuur, poëzie en personen die hem inspireerden. Ook deze keer laat hij zich niet beperken door muzikale kaders, al dan niet ondersteund door uiterst bekwame gastmuzikanten. Van het neoklassieke ‘Para Laura’, dat is voorzien van sfeervolle strijkers, het opgewekte ‘Caminhada’, het melancholieke ‘Cavaleiro Monge’ met Javier Limón, een Spaanse muziekproducer en flamenco-grootheid, tot ‘Há Uma Musica Do Povo’ een gevoelig jazzstuk dat hij speelde met Jaques Morelenbaum, een Braziliaanse cellist, en het betoverende ‘Trip To Orient’, dat hij met de Argentijnse componist Gustavo Santaolalla speelt. Het zijn enkele voorbeelden waarin Pacheco niet alleen aantoont als gitarist over een enorme diversiteit te beschikken, maar waarin hij vooral bewijst dit instrumentale ‘eerbetoon’ met een oprechte en onvoorwaardelijke liefde voor de door hem zo geliefde muziek te hebben gemaakt.
Zijn laatste album, dat is opgenomen in 2020 en in begin 2021, was al digitaal te beluisteren in het najaar van 2021, maar sinds enige tijd is Livre eindelijk ook in verschillende fysieke varianten verkrijgbaar. Het is een bijzondere ‘liefdesverklaring’ geworden van een gepassioneerde muzikant en daarom uitermate geschikt voor de aandachtige luisteraars.
Steeve Laffont - Alba GitanaZeg je zigeunermuziek, dan zeg je al snel Django Reinhardt die met zijn...
Michael Hurley - The Time Of The Foxgloves Hij is al 81 jaar en brengt sinds 1964 albums uit. De Amerikaanse...