Aangezien hij vaak gevraagd wordt om mee te spelen met andere artiesten in dit genre, heeft hij een vaste kliek van musici om zich heen verzameld. Zo horen we op het openingsnummer, ‘Alba Gitana’, Dominique Di Piazza (basgitaar), die direct een hoofdrol opeist. Hij is daar niet alleen in: ook Costel Nitescu (viool) en Rudy Rabuffetti (gitaar) doen een aardige duit in het zakje. Op het einde hoor je nog Antoine ‘Tato’ Garcia meezingen. Wordt het nog beter?
Ja, aangezien alle musici heel graag hun kunsten willen vertonen. Het zijn allen virtuozen die elkaar opzoeken om zo een nog betere muzikant te worden. Luister eens naar het samenspel van viool en basgitaar op ‘Dinello’, mocht je overtuigd willen worden. Heel knap hoe zij elkaar foutloos weten te vinden op snelheid en hoe zij hierdoor elkaars instrument weten te versterken. Ook de rustige nummers die Laffont opdraagt aan zijn geliefde vrouw (‘Jess Fusion’) en dochter Djazz (‘Pour Ma Fille’) worden met hartstocht gespeeld.
Violist Nitescu mag op zijn ‘Groove For Costel’ de leiding nemen. Ook al weet hij met verve dit rustige stuk te spelen, hij zal op ‘Tchaï Funky’ weer volle bak moeten gaan. Laffont lijkt hier maar te blijven soleren; alleen Di Piazza kan hem bijhouden. De rest probeert hem tevergeefs tot stoppen te dwingen, wat alleen de ‘fade out’ lukt. Uiteindelijk sluit ‘Everything Happens To Me’ het album in alle rust af.
Laffont weet op Alba Gitana de zigeunermuziek opnieuw in te kleuren. Met een beetje flamenco, een snufje jazz, een scheutje bossa nova en enige klezmer ritmes zet hij zichzelf en zijn wereld op de kaart. Django Reinhardt had vast graag meegedaan.
Helena Davidsson - Aldrig Lika Konstig Och Ensam IgenDe eerlijkheid gebiedt te zeggen dat uw recensent nog nooit van Helena...
Mário Pacheco - Livre De uitspraak “Fado is mijn leven, muziek is mijn wereld” is hem op het lijf...