Nog redelijk aftastend en ingetogen brengen Spencer en Verta-Ray de boel al snikkend en tokkelend op gang met ‘Pure Gold’ om vervolgens volledig los te gaan. Het swingende trio ‘Kissy Baby’, ‘Crazy Pritty Baby’ [sic.] en ‘She Baby’, het onherroepelijk Johnny Cash in herinnering roepende ‘That Ain’t Right’, de garage-rockende hillbilly punk van ‘I Want Oblivion’, het stampende ‘Way Out’ en het rock ’n roll anthem ‘They Were Kings’ zijn dermate enerverende en effectieve voltreffers dat ze zelfs de meest ingekakte zuurpruim tot een dansje zullen verleiden. Het overheerlijke ‘Outside Chance’ maakt, met dank aan de alternatieve country-rockers van The Sadies (die ook aan een aantal andere songs hun medewerking hebben verleend), in een klap de gehele back-catalogue van The Rolling Stones overbodig.
Met ‘Double Line’ komen de heren even erg dicht in de buurt van Spencer’s oude vertrouwde Blues Explosion-geluid. De song valt hier misschien een beetje uit de toon, maar is op zich zeker te pruimen maar niet groots. De twee afsluitende tracks, de ballade ‘Crying Tramp’ en het bluesy preeknummer ‘You Can’t Win’, gunnen je na het voorgaande knalfeest de nodige tijd en ruimte om lekker stoom af te blazen om vervolgens nog maar eens een keer de play-toets van je cd-speler in te duwen.
Op de door de Amerikaanse cartoonist en illustrator Tony Millionaire getekende cover zijn Spencer en Verta-Ray als twee vagebonden afgebeeld die met hun knapzak en gitaar over de schouder aanstalten maken zich in een van de wagons van een passerende trein te verschransen. Zorg dat u deze voorbij denderende Heavy Trash trein niet mist, want dan mist u een van de fijnere rock ’n roll pareltjes van dit jaar.
Georgie James - PlacesWie is Georgie en wie is James? Geen idee waarschijnlijk. Het zijn in ieder...
Serotone - Equilibria Ken jij een band die uit Schotland komt? Waarschijnlijk niet, daarom is er nu...