RECENSIE: Zorita - Aphrodite

Zorita
2018-03-03 De Amsterdamse Mestizo popband Zorita werd in 2009 gevormd rond zanger en gitarist Carlos Zorita Diaz. In verscheen het debuutalbum van de achtkoppige band, die hun muziek vanwege de mix van pop, folk, Zuid Amerikaanse en Meditarrene invloeden zelf omschrijven als Musica Vagabunda. Tezamen bespelen de bandleden een groot aantal instrumenten, waaronder trompet, trombone, viool, accordeon, steel gitaar en banjo, naast de standaard bas, drums en gitaar. Na de EP Until We Die uit 2015, verscheen onlangs de tweede volwaardige plaat Aphrodite.

Net als op de eerste plaat Amor Y Muerte weet Zorita ook nu weer naadloos diverse muzikale stijlen met elkaar te combineren. Daarbij geldt dat Aphrodite zelfs nog gevarieerder klinkt, waardoor je bij eerste beluistering het gevoel hebt dat je een verzamelplaat hebt opgezet. Die variatie komt niet alleen door de toevoeging van andere muzikale stromingen, zoals Bluegrass, ska en reggae, maar ook doordat Carlos naast enkele Engels- en Franstalige liedjes, twee nummers in het Nederlands zingt.

Het album begint erg sterk met het folk nummer ‘Calliope’, waarin de band een melancholische en energieke mix weet te brengen in de traditie van bands als Mumford & Sons en Edward Sharpeand the Magnetic Zero’s. Die sterke lijn weet de band voort te zetten in de daaropvolgende vier nummers, zoals de Nederlandstalige reggae en ska song ‘Wachten Op Morgen’ die doet denken aan Doe Maar, de energieke mix van tribal en Bluegrass in ‘The Girl With The Wooden Crown’, de groovende en psychedelische mengeling van pop en ska in titelnummer ‘Aphrodite’ en in de chanson ‘La Vedette’ die eindigt met een rauw randje.
Vanaf het instrumentale intermezzo ‘El Purgatorio’ neemt de band gas terug, waardoor het tweede deel van de plaat iets minder krachtig overkomt. Uitzondering hierop vormt het energieke ‘Inside Your Head’ dat een mengeling is van indie, rock, balkan en ska en dat ook één van de hoogtepunten van het album is. De plaat sluit af met de heerlijke zomerbries van ‘Zomerdromen’.

De teksten van Carlos draaien ook ditmaal weer om de liefde en de dood, waarbij de liefde in allerlei variaties de hoofdmoot vormt. Zo is er de liefde voor een persoon en het gelukkige gevoel om geliefd te worden, maar ook de liefde als vorm van geluk en de liefde als drug met allerlei vervelende bijwerkingen. Deze teksten worden mooi gedragen door de warme stem van Carlos, die af en toe een rauw randje heeft en doet denken aan Tom Waits.

Aphrodite is een zeer gevarieerd en grotendeels ijzersterk album, van een unieke band die verschillende muzikale stromingen naadloos met elkaar weet te combineren. Zorita laat wederom zien dat de band van alle markten thuis is en zich in de afgelopen jaren steeds verder heeft ontwikkeld. De plaat doet smachten naar de zomerfestivals, waarbij Zorita uiteraard niet mag ontbreken.
Recensent:Gerlof Buurman Artiest:Zorita Label:Dox Records
Leaves

Slow Leaves - Enough About meAls je nog naar de winkel zou gaan om cd’s te kopen, dan was Slow Leaves...

Hoeke

Hoeke - Legacy In november 1999 overleed Rob Hoeke, de beste boogiewoogie-pianist die er...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT