Openingstrack ‘El Parque Parecía No Tener Fin’ heeft een kenmerkende melodie. Het is rustig, zweverig en de constante baslijn ondersteunt de kalme sfeer. Er wordt niet echt gezongen, maar meer gepraat, uiteraard in het Spaans. Je leert Mint Field echt kennen; dit is hoe zo ze muziek maken en wie ze zijn. De dromerige sfeer zet door tijdens ‘Ojos En El Carro’. Hier wordt echter wel gezongen, wat zorgt voor veel emotie in dit nummer. Lange uithalen worden ondersteund door een herhaling van drumslagen en een sterke baslijn. Op het einde explodeert de track en krijgt het experimentele de overhand. Een heel vol geluid ontstaat; niets wordt weggelaten.
‘Cambinos Del Pasar’ neigt meer richting een rocknummer, als tegenhanger van de dreampop. Het is een veel kortere track dan de andere tracks op het album. Een zeer zware bas, vuige gitaren en een snelle drumpartij maken het nummer erg ruig. Daarnaast wordt er ook meer gezongen dan op de eerdere nummers. Dit soort muziekstukken moet je eigenlijk een keer live meemaken. ‘Club De Chicas’ lijkt veel rustiger, maar niets is minder waar. In het begin hoor je af en toe een drumslag en wat gitaar melodieën, maar dan barst de chaos los. Er komt veel meer tempo in en het heeft aardig wat noise effecten. De zang is onverstaanbaar, maar dat lijkt niets uit te maken. Het verveelt nooit.
Mint Field maakt voornamelijk instrumentale dreampop, maar af en toe hoor je iets experimenteels of iets van rock langskomen. Zelfs als je geen Spaans kunt verstaan, als er al gezongen wordt, is het erg bijzonder en meeslepend. Er staan voornamelijk lange nummers op Pasar De Las Luces, wat zorgt dat je er wel even zoet mee bent. Het is zeker geen straf om dit dan te luisteren op je vrije middag. Of gewoon op je werk als achtergrondmuziek.
Belle Adair - Tuscumbia Tuscumbia – vernoemd naar de gelijknamige stad in Alabama – is het tweede...
Klubbb 3 - Ho-Dio-Di-Jee Hoort een album als dat van KLUBBB 3 thuis op een platform als...