Sultana leerde al op haar derde gitaar spelen en heeft zich in totaal zo’n twintig instrumenten eigen gemaakt. Dat is terug te horen. Op sommige nummers komen wel vier tot vijf gitaarlagen samen, maar ook de piano, synthesizers en drums zijn door de artiest zelf ingespeeld. Bijvoorbeeld op ‘Seven’ – een instrumentaal nummer – komen al deze lagen ontzettend mooi samen. De gitaren zijn ook nog eens afwisselend akoestisch en elektrisch. Het door elkaar vloeien van al deze instrumenten geeft het album een psychedelische ondertoon mee (en blijkt dat de titel Flow State een perfecte omschrijving van dit album is). Ook lichte invloeden van r&b sijpelen door in de muziek.
Het is opmerkelijk hoe Sultana ondanks al deze soms complexe lagen het geluid toch toegankelijk weet te houden. Door het slim toepassen van tempowisselingen (soms zelfs erg radicaal binnen nummers zelf), houdt de Australische het geheel meeslepend en opwindend. Neem het negen minuten durende ‘Blackbird’, waarop Sultana pronkt met het hele salvo aan instrumenten dat ze beheerst. Tegenover al dit technische geweld staat dan bijvoorbeeld weer een nummer als ‘Free Mind’, dat met zijn heerlijk zomerse vibe en kalmte een welkom rustpunt is.
De hoeveelheid instrumenten die op dit album aan bod komen is haast onvoorstelbaar. Het is daarom een prestatie dat dit album niet overvol klinkt. Door de mooie opbouw van de nummers en knappe gebruik van climaxen heeft Sultana een enerverend geheel neergezet. Daarnaast beschikt ze ook nog eens over een zeer fraaie stem. In 2019 staat deze artiest, met dus maar één album op zak, al in de Ziggo Dome. Dat zegt waarschijnlijk genoeg over haar populariteit, die ze op basis van dit album dubbel en dwars verdient.
The Frights - HypochondriacEigenlijk ontstond de band The Frights bij toeval. Ze begonnen de band...
Bony King of Nowhere - Silent Days De Gentse muzikant Bram Vanparys heeft een hoop te verwerken gehad sinds zijn...