Volledig onthaast en omringd door de stilte van het landelijke Oregon schreef de multi-instrumentaliste alles van zich af. Ze vertaalde het vervolgens in sfeervolle indiefolk waarin weliswaar een voorname rol is weggelegd voor gitaar en piano, maar waarin nog veel meer te beleven en te beluisteren valt. Het dromerige ‘A Stilling Wind’, waarmee het album opent, en het overigens prachtig gezongen ‘I Try’ zijn daarom ietwat misleidend wanneer je het afzet tegen het zwaardere en gelaagde werk wat er later volgt. Zo is een track als ‘White Tail’ voorzien van elektronische orkestratie, is er het bombastische ‘Where I Lay’ en klinkt ‘These Green Valleys’ bij vlagen zelfs onheilspellend.
Sterk is het licht bluesy ‘Nightcrawler’, waar je bij beluistering er van tot de niet zo verrassende conclusie komt dat de kracht van dit album eigenlijk weer hoofdzakelijk bepaald wordt door de vocale kwaliteiten van Broderick. Misschien dat zij in de toekomst of zelfs al bij de opvolger van Invitation daadwerkelijk de rust vindt om het allemaal wat kleiner te houden, want juist tijdens die momenten komen de kwaliteiten van deze bijzondere artieste het beste naar voren.
Swimming Tapes - MorningsideIn een tijd waar alcoholvrije IPA, aangelengde limonade en cafeïnevrije cola...
Deadbeat & Camara - Trinity Thirty Een curieus experiment: een coverversie van een klassiek album uit 1988 dat...