RECENSIE: Alain Fournier - Myths

Fournier
2019-11-18 Ja! Ja! Ja! Leuk: een muzikant die onder pseudoniem zijn muziek deelt. Niet digitaal via een medium als Spotify. Nee, op vinyl. En wanneer je het pseudoniem als zoekopdracht intikt, kom je niet verder dan een historische schrijver. De persinfo helpt ook niet. Nee, die gaat mee in het mysterie. Zo creëer je een rookgordijn en dat alleen al maakt Myths interessant. Maar Ruud, is het niet jouw taak om mij als lezer te informeren? Zeker, maar wanneer een muzikant zo zijn best doet om een mysterie te creëren, dan is het flauw om dit in twee woorden te doorbreken. Tipje van de sluier? Zoek het niet te ver van huis en als je de teksten (bijvoorbeeld ‘Confessions Of A Justified Singer’) goed beluistert, valt mogelijk het kwartje.

Het doel van Alain Fournier? Weg van de onpersoonlijke benadering en de massale muziekvoorziening, op naar een persoonlijke, intieme benadering. Dat lukt bijzonder goed. De productie van de LP is helder en voelt aan als een verloren gewaande plaat uit de hoogtijdagen van de singer-songwriters uit de folkhoek, waar Bob Dylan, Paul Simon, maar ook Cat Stevens hoogtij vierden. De late jaren zestig en de vroege jaren zeventig. Van de albumcover, die verwijst naar een kunstwerk van de Russische kunstenaar Ivan Bilibin, tot aan de teksten en de muzikale omlijsting voldoet Myths aan die rijke songwritertraditie.

Myths is een tot in de details verzorgde plaat, die de grootste valkuil van het folk songwriterschap moeiteloos omzeilt. Van voortkabbelen is geen sprake, zelfs niet als het gitaarspel kabbelt, zoals op ‘The Evil Will Rise Slowly’. Op ‘Ozymandias’ hoor je invloeden uit de folkrock van bands als Jefferson Airplane en van iets later Heart, voorbij komen in de echoënde zang. Dat geeft een licht psychedelisch karakter. Op het vrolijke ‘A Pebble And A Sling’ komt Fournier het meest in de buurt van Paul Simon, terwijl de galmende a capella zang op ‘Albatross’ een exclusieve hoofdrol krijgt.

Naast het afwisselende karakter binnen de kaders van de folk, zijn het de persoonlijke en intieme teksten die van Myths een ijzersterke plaat maken. Lees dus mee met de meegeleverde teksten, waarin je kleine verwijzingen tegenkomt, bijvoorbeeld naar Bob Dylan op ‘I’m Not A Protest Singer’. Maar het is ook de schrijfstijl an sich, zoals op het schitterende ‘PAN’, die de eerdergenoemde grootheden uit het singer-songwritersgilde in herinnering roepen. Zonder voor hen onder te doen. Daarnaast stemt Fournier de muziek perfect af op de teksten, zoals op ‘I Am A Feather’, waarbij de muziek klinkt als een dwarrelende veer. Op ‘Apostles’ doet het mede door de engelachtige koortjes juist weer denken aan een recentere songwriter als Sufjan Stevens.

Myths is met louter hoogtepunten een album dat moeiteloos mee kan in de jaarlijstjes. Die kans is door de mystiek en de beperkte release, echter vrij klein. Het is een gemis dat de Spotify-generatie niet de kans krijgt om te worden geconfronteerd met dit schitterende album. Tegelijkertijd is het mooi dat dit pareltje uit kan groeien tot een echte mythe.
Recensent:Ruud de Zwart Artiest:Alain Fournier Label:King Forward Records
Lucifer

Ciao Lucifer - Are We Even Growing UpOoit zei een wijs man: je paait een recensent als je je album aanlevert in...

Cover Tommy Tornado & The Clerks - Back On Track

Tommy Tornado & The Clerks - Back On Track Na twee albums onder zijn eigen naam te hebben uitgebracht ligt nu Back On...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT