What Rough Beast heet het schijfje. Opener ‘Let’s Get On With It’ schaft enige duidelijkheid. In ieder geval geen Australische tech-house, Nieuw-Zeelandse elektronica of Schotse popfolk. Het Londense indiebandje dan? Twijfel. Bij het dromerige, filmische ‘I Will Fix This’ valt ook deze optie af.
Bij een tweede researchpoging blijkt het om een Australisch gezelschap te gaan onder leiding van gitarist en zanger Murray Paterson. Paterson, als gitarist ook actief met Tex Perkins (Beasts Of Bourbon), heeft zich in het verleden toegelegd op het op muziek zetten van 8 mm surf movies uit de jaren zeventig. En dat is nog terug te horen op What Rough Beast van Headland.
Een groot deel van het album wordt gevuld met instrumentale soundscapes waarin de gitaar de hoofdrol vertolkt. Paterson krijgt hierbij hulp van gitarist/bassist/drummer Joel Silbersher (God, Tex Perkins), violiste Amanda Brown en accordeonist Les Dorahy.
Het album wekt een wat rommelige indruk. Enerzijds de instrumentale soundscapes die prima als soundtrack van een surf movie zouden kunnen dienen, anderzijds telt What Rough Beast enkele gezongen popliedjes van het dromerige soort.
En dan telt het album ook nog twee covers. ‘Darlin’ Be Home Soon’ van John Sebastian/The Lovin’ Spoonful (eerder gecoverd door Joe Cocker en Slade) en (verrassend) ‘Deaf Forever’ van Motörhead. De hardrock boogie van Motörhead krijgt hier een sobere bewerking (van gitaar, bas en keyboards) waar Johnny Cash zich niet voor zou schamen op zijn American Recordings. Smaakvol gedaan.
Toch klinkt Headland op What Rough Beast stuurloos. Op het rockerige ‘Komodo’ klinkt Headland zelfs nog even als dat vermeende Londense indiebandje. Als Headland een duidelijkere koers gaat varen, moet dat de volgende keer ongetwijfeld een meer coherent album opleveren.
Wouter DeWit - HereOok al maak je meer dan twintig jaar muziek, soms overkomt je iets waardoor...
Steve Hauschildt - Nonlin Al een jaar na zijn debuut bij platenlabel Ghostly International brengt...