Indruk maken deed hij altijd al maar dus voornamelijk op het podium. Vanaf zijn zestiende speelde hij zelfgeschreven composities voor een live-publiek en nog voor zijn twintigste verjaardag waren zelfs al vele Amerikanen ooit eens getuige geweest van een optreden van de bluesrocker. Door het vele spelen ontwikkelde McCormack een bijzondere eigen stijl, waarin de Ierse roots op een natuurlijke wijze samensmolten met zowel het culturele als het muzikale Amerikaanse erfgoed. Het vele spelen kwam hem echter duur te staan. Een typisch geval van roofbouw op eigen lichaam. Noodgedwongen werd tijdelijk afscheid genomen van de loodzware tournees, het vele reizen en de bijbehorende manier van leven. McCormack richtte vervolgens een platenmaatschappij op en hielp jonge muzikanten op weg. Tot grote vreugde van iedereen die de bluesrock een warm hart toedraagt zouden zijn werkzaamheden weer worden hervat en werd een doorstart gemaakt waarin hij sterker dan ooit zou doorpakken. Liefhebbers van stevige blues die regelmatig tegen de rock aanleunt, zijn bij hem na al die jaren nog altijd aan het juiste adres.
Dat hij de onvoorwaardelijke loyaliteit van zijn volgelingen waardeert wordt duidelijk gemaakt op de inlay van Storyteller. McCormack heeft het namelijk allemaal opgedragen aan zijn fans en dan vooral diegenen die hem al enkele decennia lang trouw zijn gebleven. Die oprechtheid is duidelijk voelbaar in zijn elf nieuwe liedjes. Vanaf de gevoelige opener ‘The Great Famine’, een ruim zes minuten durend bluesepos waarin De Grote Hongersnood van 1845-50 in Ierland wordt beschouwd, tot de strakke boogierocker ‘South Dakota Bound’ waarin hij zijn liefde voor het biken betuigt en bevrijd klinkt.
Het album is een rollercoaster van gevoelens die echt alle kanten op gaat. Indruk maakt hij vooral met de emotioneel gezongen passage ”darling, darling, I feel it in every note that I play” in ‘Every Note That I Play’ dat afkomstig had kunnen zijn van zijn andere grote held Phil Lynott. Ook ‘In A Dream’ had niet misstaan op een album van Thin Lizzy. Ontspannen maar stevig solerend klinkt ‘Make My Move’ waarin het oordeel dat trio’s over het algemeen harder werken nog eens uitvoerig bevestigd wordt. Het is allemaal live opgenomen en de ruwe randjes zijn gelukkig behouden. Dit alles maakt dat het album in ieder opzicht zo oprecht is als het maar zijn kan. Het is fijn om een Storyteller als Eamonn McCormack weer terug te hebben aan het front.
Combo Qazam - Flight MusicDe naam Combo Qazam doet vermoeden dat het een tropische, zomerse band...
Theo Lawrence - Sauce Piquante Met Sauce Piquante brengt Theo Lawrence een album vol tijdloze muziek...